λοξά κοιτάζοντας

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

λοξά κοιτάζοντας στου ήλιου πίστεψα τη λάμψη
κι ανέβηκα στα λαμπερά ντυμένος ένα πρωί
απ’τη ρωγμή του κόσμου χάραξα τη σιωπή
ο πρώτος ήχος με μειδίαμα ήρθε να με βάψει

πήρα το μεράδι μου σαν άπλωσα τα χέρια
και βάδισα με γέλια πλημμυρισμένα μουσικές
παρηγόρησα τα μάτια μην κλάψουν τις κυριακές
και με τα έξοχα όνειρα μου έφτασα ως τ’αστέρια

όμως με ξυπνήσανε κάποιοι λυγμοί κρυμμένοι
και με γκρεμμίσανε να τρέχω στον πυρετό της γής
τώρα πλαγιάζω στ’άχερα κα λέω πως είμαι ποιητής
λόγια γιατι έχει, η καρδιά να πεί συνεπαρμένη

λόγια που πια δεν θα τα πεί η ανθρώπινη λαλιά μου
ήρθε να κλάψει και τραγούδησε τον άμεστο ανθό
σαν της θάλασσας εγώ ν’ασπρολογάω τον αφρό
και κείνη πάντα να γοργοκτυπάει,Παναγιά μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2017