ολημερίς κοιτάζω κατά τη Δύση

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ολημερίς
κοιτάζω κατά τη Δύση
με ήλιο με βροχή
με ξεπλυμένα μάτια
κι αφουγκράζομαι τη γή
νακούσω στη μακρινή αυλή
τα ξένα βήματα
να δώ τη γαλανή δροσοσταλίδα
απο τη ρωγμή του στεναγμού
στο απάνω χείλι του σπιτιού
και στα ρηχά μιάς πολιτείας
το πορφυρό του δειλινού
και τις φοινικούδες
κοντεύει Μάρτης
θα πάρω πάλι το μεράδι μου
μα δεν θα νιώσω
ούτε τον ύπνο του νερού
ούτε τους αγγέλους
δεν θα τους ανταμώσω
τη θάλασσα που κρέμεται
σε μια χρυσή κλωστή
το λάδι που χυθηκε
κι απλώθηκε σιωπή.
Αλλάζω πρόσωπο
καμώνομαι τον ανήξερο
για την ώρα
ταριχεύω τις σκέψεις μου
με λίγα λόγια κυκλοφορώ
και η άνοιξη αργεί ακόμα
στις εκβολές του παραμυθιού
μα μου αφήνει μήνυμα
να σε περιμένω
που έρχεσαι
στο φριχτό παιγνίδι της τρέλας μου
τη χωρίς σελήνη έρημη νύχτα
που ξαγρυπνώ
για να δωχνω τα σαρκοβόρα πουλιά
απο το πλατύ μου στέρνο
για να ακούω απο μακρυά
τους ήχους του ψεσινού σου ονείρου
κύμβαλα και ταμπούρλα
χορδές και όργανα
κι η κάμπια της σκέψης σου
να με τρώει σιγά σιγά
και δεν έχω παρα να σου πώ
πως σε πεθύμησα πολύ
πως σαγαπάω πολύ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2017