Η προσευχή του ποιητή

Δημιουργός: Ανθιππη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η προσευχή του ποιητή

Στάλα-στάλα ανέβηκα την δόξα σου Χριστέ
Με δάκρυ, αίμα καρδιάς και πόνο
Πότισα την ψυχή μου, ως που να σ’ αντικρύσω.

Κι είδα το αιώνιό σου φως
Τ’ αόρατα του ουρανού τα απάτητα τα αστέρια
Την μάνα σου την Παναγιά την χιλιοδοξασμένη
Την Πόλη σου την Άγια αγγελοστολισμένη.

Τον Μιχαήλ αντίκρισα πλήρη φωτός και δόξης.
Στον Γαβριήλ τραγούδησα γονατιστή στα πόδια
Μαζί τους εταξίδεψα στα σύμπαντα, σ’ αιθέρες
Άγνωστους μακρυνούς από Εσέ φιαγμένους.

Την μουσική του σύμπαντος άκουσε η ψυχή μου
Τις σφαίρες που γυρίζουνε, άγγιξεν η ματιά μου.
Τους γαλαξίες που περνούν τ’ άστρα που τα ορίζεις
Αγγίξανε τα χέρια μου, τα γνώρισε η καρδιά μου.

Τα ορατά τα αόρατα του νου πώς να τα γράψω;
Πώς να μιλήσω; Τι να πω; Αγάπη πως σε υμνήσω;
Την ομορφιά του κόσμου σου πώς να δοξολογήσω;

Βρες μου τις λέξεις να τις πω, στοίχους να τραγουδήσω.
Εικόνες φιάξε για να δω, ποιήματα να σου δώσω.
Μάτια δώσε απ’ τα μάτια μου που ’ναι δικά σου μάτια
Ψυχή περίσσια δώσε μου, να ‘χω να την μοιράζω.

Και μια ρομφαία δώσε μου στα χέρια να κρατήσω
Γνώση και σύνεση πολλή, υπομονή να έχω
Λόγους άξιους, καθάριους, φωτεινούς
Να στέλνω στο άπειρο σ’ Εσένανε
Αγάπη, Ελπίδα κι Ομορφιά μόνον Εσύ υπάρχεις!

Όπου και να ‘ψαξα ζωή, Εσένα μόνο βρήκα.
Ότι ανακάλυψα εκεί, Εσύ ήσουνα μονάχα.
Ότι αγάπησα πολύ, η αγάπη η δική σου ήταν
Ο Θεός μου, η ψυχή, η Ελπίδα, η Ζωή μου η αιώνια!

Φώτιζέ με να σε υμνώ, με λόγια δύσκολα, λαμπρά
Που να Σε αγγίζουν.
Φώτιζέ με να Σ’ υπηρετώ, με έργα σημαντικά
Που να Σου αρέσουν
Φώτιζέ με να Σε αγαπώ, όσο μ΄ αγαπάς Εσύ,
Ο Πατέρας μου ο Επουράνιος και πάρα πάνω,
Φώτιζέ με φωτιά του άπειρου να γενώ, ένα μαζί Σου να ‘μαι.

Καθάρια σαν το κρυστάλλινο νερό της πηγής σου
Η ζωή, η ψυχή, η μιλιά μου να γίνει
Και βοήθησέ με να Σε αγγίζω ξανά και ξανά
Ως την αιωνιότητά Σου την ατέλευτη Θεέ μου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-02-2017