Με των πηγών τ' ανάρμοστα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με των πηγών τ’ ανάρμοστα ρυάκια στις πεδιάδες
με τα λιβάδια ατίθασα σε ανέμους των καιρών
βοριάδες ατημέλητοι σβήσαν αγάπης δάδες
κι έρωτες εξατμίστηκαν σε τέλειωμα χορών

Με της καρδιάς το ξήλωμα σε πεύκο, που ‘χε βέλος
έσκισες , αν και πρόσεχες, έρωτα ζωγραφιά
δεν ήθελες απότομα να πεις: «ήρθε το τέλος»
αργά ζητούσες ν’ απλωθεί σαν να ‘ναι συννεφιά

Όπως και να ‘ναι αγάπη μου η μοίρα δεν αλλάζει
η άρνησή σου μ’ έπνιξε στης πίκρας τ’ αχανή
κρέμασες την αγάπη μας στης νύχτας το πρεβάζι
λέγοντας : «να ‘ναι σκοτεινιά πιο λίγο να φανεί»

Κι αν αφουγκράστηκες το φως σε αυγής κοσμοπλημμύρα
κι αν καταρράκτες λίκνισες σε αθώους ποταμούς
έπνιξες τις αγάπες σου σε πέλαγου αλμύρα
κι οι έσχατοι ρουφήξανε του έρωτα τους χυμούς

Γι’ αυτό σου λέω μάτια μου καημού παραφυάδες
ανθίζουν όταν καρτερεί κλειστή η αγκαλιά
με των πηγών τ’ ανάρμοστα ρυάκια στις πεδιάδες
ποιας νύχτας παραπόταμοι να φέρουνε φιλιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2017