Κι αν κλάψω με αναφιλητά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φιλαράκια, ας αρχίσουμε με ενα ερωτικό, μήπως γλυκάνουμε τις μέρες, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μην περιμένεις πια, δεν θα ξανάρθω φως μου
πάει καιρός που μ` έχασες, θα ζήσω μοναχός μου

Μη με προσμένεις πια, με πίκρανες στ` αλήθεια
αλλού ζητούσες τη χαρα, εγώ ήμουν μια συνήθεια

Πάντα ερχόμουν δεύτερος, μέσα στα σχεδιά σου
ενα απάγκιο λιμανιού, δεν είχα τη καρδιά σου

Μη περιμένεις κι ας πονώ, ας κόπηκα στα δύο
μαζεύω τα κομμάτια μου, να` σαι καλά, αντίο

Μιά θέση τόσο δα μικρή, ήμουνα στη καρδιά σου
εσυ αλλού κοιμόσουνα κι έδινες τα φιλιά σου

Ησουν για με, μοναδική, η ανάσα, η πνοή μου
μα εσυ με πλήγωσες βαθιά, πήρες και τη ζωή μου

Δεν έχω πια αλήθεια, τίποτα να σου δώσω
εσύ με πρόδωσες, ΄απονα και σ` αγαπούσα τόσο

Ολα γινήκαν ρημαδιό και θύμησες δεν έχω
ξένο χάδι σαν 'εδινες, σου `λεγα, δεν αντέχω

Στο σπίτι μου, μη ρθεις ξανά, θα βρεις κλειστή τη πόρτα
δε θα σ` ανοίξω κι ας πονώ, θα κλείσω όλα τα φώτα

Με` στο σκοτάδι, μοναχός, σε ξέχασα ψυχή μου
κι αν κλάψω με αναφιλητά, θα` ναι, για τη ζωή μου

Ζωή, εγω σου έδωσα και εσυ μόνο φαρμάκι
μην έρθεις, πάλι αγάπη μου, απ` του έρωτα σαράκι

Δε θα πεθάνω εγω για σε, τράβα, αλλού να ζήσεις
στης μιάς βραδιάς τις αγκαλιές, ζωή, δε θα αποκτήσεις

Οταν διαβούνε οι καιροί, πορτόφυλλα θ` ανοίξω
μια σκιά, θα είσαι στο μυαλό, τον Ηλιο θ` αντικρύσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2017