Ο έρωτας του ανέμου

Δημιουργός: Ανθιππη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο έρωτας του ανέμου

Του βοριά παιδί,
Απ’ την κούνια του μαθημένο
την βροντερή του την φωνή να γνωρίζει
του αγέρα τ’ανέμου το κάλεσμα να ακούει
ν’απαντά στο μυαλό στο κορμί στην ψυχή του

Κι η δύναμη του αγέρα
ανάγκη στο αίμα μέσα και σημάδι στην ψυχή
Και δεν μπορεί και δεν αντέχει και δεν γίνεται,
όσο μεγάλος, όσο ζεστός, όσο φωτεινός, ο ήλιος και να λάμπει,
όσο και να ζεσταίνει τη ψυχή και το κορμί του,
Εκείνον, τον αγέρα, τον άνεμο, τον βοριά, που τ’ ανάστησε
να λησμονήσει, ν’ αρνηθεί, ν’ αφήσει...

Κι όλο πιο ψηλά, κι όλο πιο δυνατά,
στα ύψη το είναι του στέλνει
στο κάλεσμά του να απαντήσει
στη δική του και μόνο αδάμαστη πνοή να ζήσει

Βοριά μου αγέρα μου άνεμε αγαπημένε
Αγέρας και εγώ πώς να γεννώ,
Στου ανέμου τα ανήμερα κάστρα να πετώ
ένα μαζί σου να ‘μαι!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2017