κόρες της μνημοσύνης

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

με τα χαράματα της μέρας
και τόσα μαλάματα των ίσκιων
βγήκα με τα φτωχά μου σύνεργα
να μοιράσω το τραγούδι
γύρευα ακόμα λέξεις τα μεσάνυχτα
στο χαμόγελο της σκέψης
και στης σάρκας τα σαλπίσματα
έχω ξεχάσει πια το παραλήρημα
με ελιξίρια της γαλήνης και της σιωπής
τη μυρωδιά μόνο θυμάμαι
των γιασεμιών στα σκοτεινά
κι αφήνομαι στη μάταιη στιχουργία
ταυτόχρονα στο έπος και στην ελεγεία
μοίρα καλή και βάλσαμα
με ρίξανε στην αγκαλιά της μνημοσύνης
ψυχές έξω απ'τα ερέβη
με περιζώσανε στο μονοπάτι
ακάλεστες νυφάδες πεταλούδες
ξεφτίσανε τα μυστικά
με γητιές κι ένα δεμάτι σαιτιές
χρυσές της αρμονίας
χαράξανε, αυτή μου τη γραφίδα

Στα ισκιερά κι απόμερα
σε ξέθωρους ορίζοντες
σε λόφους και στα παγκάκια
με πάνε και χορεύουν τη χαρά τους
τις είδα είναι εκείνες είπα
η λέξη δεν βγήκε απο τα χείλια
μα ένιωσα ποιο είναι τ'ονομά τους…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2017