Ταξειδιώτης της νύχτας

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το : 'Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη' . Καλό μεσημέρι σε όλες και όλους. .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ταξειδιώτης της νύχτας.

Τα σπλάγχνα του καίει φωτιά..κι’αδάκρυτος πάει.
Ολόγυρα βρέμει σιωπή κι’αυτός προχωράει.
Ακάθιστου νόστου καημός τον δρόμο του στρώνει.
Σε αύριο, σήμερα, χτες ποτέ δεν νυχτώνει.
-Που πάει; ο αέρας ρωτά.. τις φτελιές,το χορτάρι.
-Την λύρα του, λένε, να βρεί, τ’ασημένιο δοξάρι.

Σ’άγνωστους τόπους τραβά, σε θάλασσα ξένη.
Λιμάνια γι’αγάπης νυχτιές δεν πιάνει, δεν δένει.
Στο μπάρκο του ναύτες παιδιά, παππούδες,εγγόνια,
ζωές που περάσαν, θα’ρθούν, σ’ατέλειωτα χρόνια.
Τραγούδι του λεν τα πουλιά, τα ζούδια, τα δέντρα
κι’όσ’ανάστησε η ζεστή του ματιά,σε νύχτα οχέντρα.

Με καδένα δεμένη, χρυσή, την σχεδία μας σέρνει.
Έν’αλλόκοτο σε κύκλιο χορό τραγούδι μας παίρνει.
Αυλητρίδες το λεν εποχές ,μα δικά του τα λόγια,
(κι’ίδια λέει του κόσμου ο τροχός, ο καιρός στα ρολόγια):
-Ω,βροτοί ! όλβιοι, φάτε τα δικά μου τα βόδια!
Δεν υπάρχει ‘νόστιμον ήμαρ’…μον’ χαμού κατευόδια..!
[align=left]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2017