Στα κόκκινα εντύθει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλησπέρα, κατά κάποιο τρόπο το σημερινό είναι συνέχεια του χθεσινού, είθε να αξιωθώ να χαιδέψω και εγγόνια, ευχαριστώ φιλαράκια.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τη ψυχή μου μίλαγα, μ` αλήθεια χθές το βράδυ
μου είπε πως κουράστηκε, με τούτο το σκοτάδι

Ηλιος, της είπα πως θα` ρθει, ηλιάτορας μεγάλος
όλα θ` αλλάξουνε, θα δεις, κόσμος θα έρθει άλλος

Μου είπε, πως πολύ πονά, τη φτώχεια δεν αντέχει
της λέω, θα` ρθει χαραυγή, έχει η ζωή να δώσει


Εγέρασα, που είπε πια, θέλω να ηρεμήσω
ψυχή μου δες τη θάλασσα, κι άστρα να σου μετρήσω

Μαζί, να τα μετρήσουμε, λάμπουν φωτάκια, κοίτα
ο ουρανός, ξαστέρωσε, δε θα` ναι πάντα νύχτα

Μου είπε, δε μπορεί, η οικουμένη βράζει
η θάλασσα η γαλανή, νεκρούς ανθρώπους βγάζει

Πονώ, της λέω σαν και εσέ, μα κοίτα το φεγγάρι
την Ανοιξη που έρχεται, τα στάχυα τ` Αλωνάρη

Θέλω πολύ να κοιμηθώ, ξανα είπε, λυπημένη
εγώ της ανταπάντησα, το νέο, δεν πεθαίνει

Δεν μπορώ τα νηστικά παιδιά, με δάκρυ αναστενάζει
χαιδεψ`τα, είπα γλυκά, θ` αρχίζει να χαράζει

Είπαμε κι άλλα είπαμε, βγάλαμε τα εσωψυχά μας
είπα, λουλούδια, του Μαγιού, ψυχή μου, τα παιδιά μας

Αν και γριά, σηκώθηκε, γλυκά, χαμογελούσε
άπλωσε τα χέρια της και τα χαιδολογούσε

Ομόρφυνε κι ήρθε Λαμπρή, στα κόκκινα εντύθει
και όπως ο καλός Χριστός και κείνη ανεστήθει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-03-2017