Αποχωρισμός

Δημιουργός: Ανθιππη

καθε που φευγω απο το νησι μου την Σκοπελο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αποχωρισμός

Φθινόπωρο ήλθε και πάλι στην ψυχή μου
Και ο χωρισμός κοντά μου φθάνει σιγά
Και πλησιάζει εκείνη η ώρα που σε αποχαιρετώ καημέ μου
Μονάχη, με τα χείλια γελαστά
Και τα μάτια να στάζουν δυο σταγόνες δάκρυ μοναχά.

Φεύγω γη μου αγαπημένη, Πατρίδα μου γλυκειά
Στης θάλασσας τον δρόμο ανοίγομαι και πάλι
Και τον Θεό παρακαλώ
Δύναμη κάθε φορά να μου δίνει
Τον χωρισμό και τον ξεριζωμό να αντέχω
Στης δικής μου της προσφυγιάς την πορεία
Την γέννα την ζωή και τον θάνατο να αντέχω
Ως την άνοιξη της ζωής μου κάθε χρόνο και πάλι.
Και πάντα μου νικητής να επιστρέφω
Σοφότερος και δυνατός.

Και τον χειμώνα φίλο μου πια να κάμω
Και μια ζεστή για μένα γωνιά
Να του γυρέψω θαρρετά
πλούσια την καρδιά μου να κρατήσει
Και κατακόκκινη μες τον χιονιά.

Και συ Βοριά, αγέρα μου αγαπημένε
Τον πόνο μου φύσα όσο που ξέρεις μακριά
Μαζί μου στάσου ψηλά να θερίσεις
Και την πίκρα και την ερημιά.

Ήλιε πατέρα ακτινοβόλε
Που ακτίνες μου στέλνεις όπου βρεθώ
Στης πόλης το γκρίζο, χρώμα να δώσεις να παρηγορηθώ
και ένα κομμάτι καθάριο γαλάζιο ουρανό
Την θάλασσα να θυμάμαι και να βλέπω όπου κι αν πατώ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-03-2017