Παγωμένα χνώτα

Δημιουργός: Τσολάκης Ιωάννης, Αθάνατο Στάχυ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center] Τούτη η αυγή με βρήκε ξαπλωμένο στο πάτωμα,
αφημένο σε περίεργα όνειρα, παραδομένο
κρυώνω και εσύ δεν είσαι πια εδώ
κοίτα μωρό μου πως τρελαίνεται ο χρόνος
θυμάμαι μια από εκείνες τις ηλιόλουστες ημέρες
τότε που η βρωμιά των δρόμων μας τύλιγε γλυκά
μα το ψύχος γρήγορα την διώχνει την ανάμνηση μακριά
Άτιμο πράγμα το ψύχος
Επικρατεί πάνω σε κάθε συναίσθημα μου,
και παγώνω...
Κάποτε έτρεφα αγάπη για ολόκληρη την πλάση
ήταν τότε που την ψυχή σου με πάθος είχα ερωτευτεί
Πλέον δεν ξέρω τι είναι αγάπη
Δεν γνωρίζω από έρωτα
Ιδέα δεν έχω τι θα πει συναίσθημα
Το μόνο που νιώθω, είναι το κρύο
Όμως δεν μ άρεσε ποτέ να κρυώνω, το ήξερες !!!
Νιώθω κενός
Περίεργες συγκυρίες με ξέβρασαν εδώ
Και άκουσε
Αρνούμαι πια να ζω χωρίς να νιώθω
Aνήμπορος να εκπληρώσω τον όποιο της καρδιάς μου πόθο
Άφησα τα μάτια μου να δουν
Γιατί ... ;


[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2017