Ήταν ένα παλληκάρι

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ


Ήταν ένα παλληκάρι,
γύρω στα δεκαεννιά.
Είχε λεβεντιά και χάρη
και το είχε για μπροστάρη,
η δική μου η γενιά.

Με την Πούλια ξαγρυπνούσε
και με τον Αυγερινό.
Κι όλο τους ψιλορωτούσε,
με ποιο τρόπο θα μπορούσε,
ν’ ανεβεί στον ουρανό.

Ήταν ένα παλληκάρι,
σαν το κρύο το νερό.
Δέντρου μοναχό κλωνάρι
και της γειτονιάς καμάρι,
μα καθόλου τυχερό.

Στο κενό ακροβατούσε,
κάθε ώρα και στιγμή.
Κι όταν κάποιος το ρωτούσε,
χώμα γιατί δεν πατούσε,
το’ λουζαν πικροί λυγμοί.

Και το πήρανε χαμπάρι,
τέτοιο όμορφο παιδί.
Και μαλώνανε οι χάροι,
ποιος απ’ όλους θα το πάρει,
πρώτος ποιός το είχε δει.

Κι έφυγε το παλληκάρι,
με την πρώτη την αυγή.
Το παρέδωσαν οι χάροι,
με τουπέ και με καμάρι,
αγκαλιά στη μάνα γη.

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2017