Για ένα λουλούδι Δημιουργός: houlia Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Λουλούδι και προσπέρασα, είχα το μεσημέρι. Πιο κάτω κοντοστάθηκα σ' ένα μισοκομμένο. Να στυλωθεί , να κορδωθεί, έκανε λυπημένο. Μα ήταν βαρύ το χρώμα του, βαρύ και τ'άρωμά του. Κι έκλαιγε μ' αναφιλητά που το πονάει η καρδιά του.
Και τσουπ, διαλέγει η όμορφη, η λαμπερή παρθένα. Η πεταλούδα η πρωινή, η φεγγαρολουσμένη. Που γύρισε ξημέρωμα σεργιάνι κι όπου βγάλει. Κεφάτη, αφράτη του έρωτα η πρωτογνωρισμένη. Με τόση ανείπωτη χαρά γι αυτό που τής συμβαίνει.
Στο μεταξύ κουράστηκε, πατάει το ένα πόδι. Στο κοντολούλουδο τής γης που αντέχει λίγο ακόμα.
- Μα εσύ κλαις! Κουράστηκες, που ξαποστάω; Να φύγω;
Δεν απαντάει. Συνέχισε να κλαιει όπως και πρώτα.
- Ήρθα για λίγο, πως μπορώ τώρα να προσπεράσω;
Σκύβει του δίνει ένα φιλί που κέρδισε τη νύχτα.
- Το ζήτησα για ένα παιδί που είναι λυπημένο. Έκλαιγε σήμερα πρωί γιατί ήταν πληγωμένο. Σκύβει να κόψει ένα κλαρί να πάει να το χαρίσει. Στη χτεσινή αγάπη του, που γνώρισε, την πρώτη. Κι ένα αγκάθι ξαφνικό του σκίζει τη χαρά του.
- ...Και θυμωμένο προσπαθεί να κόψει ένα λουλούδι. Που χαμηλά ρίχνει στη γη, μα δε λυγάει η καρδιά του.
Κλαιει κι αυτό, κλαιει το παιδί κι εσύ φρεσκολουσμένη, ακούς τη δεύτερη φωνή γιατί είναι ερωτευμένη!
- Και που ναι τώρα το μικρό παιδί τού παραπόνου;
- Έφυγε, αφού δεν μπόρεσε και ξέρεις τι μου είπε;
Συγγνώμη, δεν κατάλαβα πως τα λουλούδια κλαινε....
Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2006 | |