Άμοιροί μου άνθρωποι Δημιουργός: Καραμελομένος_Χιμπανζτής Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Μαντρωμένοι άμοιροί μου άνθρωποι κυλιέστε μέσα σε αιματοβαμμένα σύνορα. Υπακούτε στον ποιμένα που η άδικη Ιστορία σας όρισε. Δέχεστε τα ραπίσματά του στο ανυπεράσπιστο σώμα σας, το μυαλό σας μαντρωμένο και αυτό. Πρώτο ράπισμα η φυλή, η γκλίτσα χτυπά δυνατά στο κεφάλι σας και πέφτετε κάτω αναίσθητοι. Και πριν ακόμα καλά συνέλθετε, δεύτερο χτύπημα. Η θρησκεία. Τρίτο χτύπημα, πως το γνώριμο είναι ασφαλές, το ξένο επικίνδυνο και παράταιρο, τα σύνορα σας προστατεύουν, πανάκεια για όλες τις αρρώστιες.
Μα ποτέ δεν ρωτήσατε από ποιον, από τί κινδυνεύετε, μα χωρίς πολύ κόπο τα ραπίσματα δέχεστε. Κάνατε το ράπισμα κανόνα του Κόσμου μας, την υποταγή νόμο απαράβατο. Τα σύνορα ψηλά σαν τα βουνά υψώνονται πάνω από το μπόι σας, μα ζώντας στη σκιά τους κρυώνει η ψυχή σας. Ποιός τα έχτισε ποτέ δεν ρωτήσατε, ποιός όρισε πως ο άνθρωπος από άνθρωπο διαφέρει. Μα μονάχοι ζείτε άμοιροί μου άνθρωποι στον μικρόκοσμο των συνόρων σας, για βγείτε να δείτε τον Κόσμο ολάκερο, αυτός είν’ η πατρίδα σας, αυτός σας ανήκει! Γεννήθηκα Ανατολικά, ας μισώ τους Δυτικούς, γεννήθηκα Βόρεια, ας σκοτώσω Νότιους, λέτε! Μα εγώ αυτό σας λέω, πως και η Ανατολή και η Δύση, ο Βορράς και ο Νότος, κάνοντας ολόκληρο τον κόσμο περίπατο , στο ίδιο σημείο θα οδηγήσουν, κανένας δρόμος δεν έχει διαφορετικό προορισμό από τον ίδιο τον άνθρωπο.
Όπου σταθώ και όπου βρεθώ, το ανθρώπινο κλάμα θα αιχμαλωτίσει τα αυτιά μου, η ανθρώπινη μυρωδιά θα τρυπώσει καλά στα αχόρταγα πνευμόνια μου από τα ρουθούνια, η ανθρώπινη σκιά που στέκει δίπλα μου θα καταλαγιάσει τον φόβο μου και θα νικήσει τη μοναξιά μου, το ανθρώπινο άγγιγμα θα ξεσηκώσει την ψυχή μου στον χορό της ζωής.
Μια ζωή που δεν ανήκει σε κανέναν, παρά στον ίδιο τον άνθρωπο. Και σύνορά του είναι ο ίδιος ο Κόσμος, τίποτα στενότερο. Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-03-2017 | |