Η Φιάλη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια καλυμμένη μ' όστρακα, κρασιού, παλιά φιάλη,
εχθές τη νύχτα ξέβρασε η φουσκοθαλασσιά,
της μαύρης στενοχώριας μου, που πια δεν βρίσκω άλλη,
'μορφούλα σαν και σένανε, τσαχπίνα και γλυκιά..

Του νου ο φαροφύλακας, την είδε στ' αλμυρίκια,
που τά 'χει θρέψει δάκρυ μου και πλέρια μοναξιά..
Αυθόρμητα ξεστόμισε πεντ- έξη μπινελίκια
και την φιάλη έσπασε με μια γερή κλωτσιά !..




Μ' ανάμεσα στα θρύψαλα, αμέσως ανεφάνη,
ο κύλινδρος μιας εύθρυπτης, παλιάς περγαμηνής,
σαν και αυτές που γράψανε, κοντά στον Ιορδάνη,
του Γιούδα το 'βαγγέλιο και της Μαγδαληνής..

Την πήρε, την ξετύλιξε μετά περιεργείας,
μα είδε πως το κείμενο είχε αναγραφθεί,
σε μια παλιά διάλεκτο της Μεσοποταμίας
και έψαξ' εναγώνια, να βρει μεταφραστή..




Ασθμαίνων την παρέδωσε στον πάνσοφό μου Οίστρο,
τον ιεροδιδάσκαλο και αναμορφωτή
κι αυτός απασφαλίζοντας της Γνώσεως το κλείστρο,
εν τέλει αποφάνθηκε πως έλεγ' η γραφή :

"-Αν μες σε παλιομπούκαλα γυρεύεις νά 'βρεις στίχο,
ατύχησες ρε μάγκα μου πολύ ως ποιητής !..
Καλύτερα κοπάναγε την κεφαλή στον τοίχο,
στην ίαση καρούμπαλου να εξειδικευτείς !.."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2017