Παιχνίδια της ζέστης

Δημιουργός: Grisio

Παίζοντας με τον ήλιο... μη με ρωτάτε γιατί... τα ‘παιξα απ’ την ζέστη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αμέρημνος περπατούσα ανάμεσα στο πλήθος...
οι τρομοκρατικές επιθέσεις των πτηνών από πάνω μας μ' άφηναν αδιάφορο...
οι σκέψεις μου χαμένες...
μη με ρωτάτε που... δεν ξέρω...
ο ήλιος καφτός... αλύπητος... κατακόρυφος... και οριζόντιος...
ιδρώτας...
μη με ρωτάτε που... παντού...
η πόλη ζωντανή... καφτή... γυμνή... ξεντυμένη...
οι κινήσεις αργές... μηχανικές...
μη με ρωτάτε γιατί... έτσι...
αγόρασα ένα παγωτό... από τον Ιταλό...
φιστίκη και λεμόνι...
αμέρημνος περπατούσα ανάμεσα στο πλήθος...
μ' ένα παγωτό χωνάκι στο χέρι...
οι σκέψεις μου χαμένες...
μη με ρωτάτε που... δεν θυμάμαι...
το λιωμένο παγωτό στο χέρι μου θύμιζε κάτι από πίνακα Νταλί...
μη με ρωτάτε ποιόν... δεν θυμάμαι...
Κι ο Μαρσέλ Μαρσό τριγυρισμένος από διάφορους περίεργους...
σα φάντασμα... ακίνητος... αδιάφορος... με σκέψεις χαμένες...
μη με ρωτάτε που... δεν γνωρίζω...
στο πέτο του είχε ένα λουλούδι... έναν ηλίανθο...
ο ήλιος καφτός... αλύπητος...
κι ο Χοσέ Καρέρας πιο κει να κουρδίζει την φωνή του...
με νυσταγμένους δίφθογγους...
κι ένα λυπημένο χαμόγελο...
χαμένος στις σκέψεις του...
μη με ρωτάτε ποιές... δε σας λέω...
Αμέρημνος περπατούσα ανάμεσα στο πλήθος...
οι τρομοκρατικές επιθέσεις των πτηνών από πάνω μας μ' άφηναν αδιάφορο...
οι σκέψεις μου χαμένες... μπερδεμένες...
μ' ένα άδειο χωνάκι στο χέρι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2006