Βανίλια και μοναξιά

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Χωρικές και χρονικές ασυνέχειες... Στιχόπολη καλησπέρα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυρίζω σ’ ένα σπίτι άδειο
που μυρίζει βανίλια και μοναξιά
Κλειδώνω τρεις φορές
μα όσα πονούν βρίσκονται κιόλας μέσα
Εγώ, που προτιμώ να πεθάνω
μέσα στη σιωπή και την αυτάρκεια
μοιράζοντας χαμόγελα συγκατάβασης
θα ‘θελα απόψε να ‘σουν εδώ

Ν’ ανοίξουμε το παλιό μπουκάλι
να πιούμε το σκοτάδι ως τον πάτο
Με άχνη και ροδοπέταλα
να τυλίξουμε τον χρόνο
Δεν απόμεινε πολύς

Και φθονώ τις γυναίκες των άλλων
που δεν είμαι εγώ κανενός

Τα πένθιμα χείλη είναι στη μόδα
αυτά τα Χριστούγεννα
Οι πληθωρικές κοπέλες αναβάλλονται
Κι ο έρωτας πάντα, μα πάντα
καταλήγει σε δυο κομμάτια πικρής σοκολάτας
που τρώγονται ξεχωριστά

Ο μικρός στα φανάρια παζαρεύει τη λύπη μου
Του δίνω έναντι μια χούφτα κέρματα
με χέρι παγωμένο
Κι εσύ επιμένεις
να τρυπώνεις απ’ τις κλειδαρότρυπες
Ξεπηδάς από στρώματα λήθης
μ’ ένα τίναγμα στο λευκό σου πουκάμισο
μυρωδιά του καφέ στο σαλόνι
εξακριβωμένα απών

Jingle bells, Jingle bells…
Άδικος κόπος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2017