Θά ναι μια μέρα όμορφη, μιαν όμορφη ημέρα

Δημιουργός: Μονοχίτων, Γιάννης Σ. Παπαδόπουλος

Η πένα είναι το όπλο μου. Απασφαλίζω και πυροβολώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[U]Θά ναι μια μέρα όμορφη, μιαν όμορφη ημέρα[/U]

Δέκα χιλιάδες με λαό, εκατό χιλιάδες γίναν
και ύστερα γέμισε ταχιά με κόσμο η πλατεία
άλλος με χέρι ορφανό, άλλος με το κοστούμι
γυναίκες με μωρά παιδιά, εργάτες με τις φόρμες,
τόσο που δεν μπορούσε πια να βγεις να περπατήσεις
αφήνοντας ανέγγιχτο του διπλανού το σώμα.

Όλοι με όλους χαίρονται και μ' ολους γελάν και κλαίνε
γιατί επιτέλους θα δοθεί, στον κόσμο δικαιοσύνη.
Τώρα οι πρώην άρχοντες, δεν θά'χουν πλέον λόγο
ούτε και γρόσα περισσά, σιωπές να εξαγοράσουν.

Ξύλινα παραπήγματα και πάνω οι κρεμάλες
και γύρω γύρω ο λαός, τώρα ζητοκραυγάζει.

"Εμείς δεν πάει άλλο πια να ζούμε σκλαβωμένοι"
φώναξε νέος όμορφος και πολυμυαλομένος
Ο λόγος του τους άγγιξε και έγινε αυτός μπροστάρης
και με αγώνες δυνατούς, αντρίκια αδερφομένους
φθάσαμε όλοι σήμερα στην άγια τούτη μέρα.

Λόγο έβγαλε τρανό "κάποιος να τους τελειώσει"
Και τότε βρέθηκαν πολλοί, άνθρωποι αδικημένοι
που όλο το βιος τους άρχοντες, το πήραν με την βία.

"Εμείς θα τους τελειώσουμε για τώρα και για πάντα" είπαν
και η φωνή αυτή ακούστηκε, μέχρι της γης την άκρη.

[I]Μονοχίτων[/I]

(Έγινε διόρθωση και μπήκαν και νέοι στίχοι)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2017