αφιέρωμα στην El504 Δημιουργός: Μονοχίτων, Γιάννης Σ. Παπαδόπουλος Για ραδιοπειρατές, για εραστές της γνώσης και όχι μόνο. Αφιερωμένο στην πασίγνωστη λυχνία EL504 που συντρόφευσε ακούραστα τις νεανικές μας ανησυχίες. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [U]Αφιέρωμα στην EL504 [/U] (κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε)
Που είσαι συ κουκλάρα μου και μια γενιάς λατρεία
με δύο κατοστάρικα μπήκες βαθιά μες την καρδιά
και κέρδισες επάξια όλα τα πρωτεία.
"Λυχνία είναι μόνο μία" λέγαμε όλοι με λαγνεία
Άναβες κόκκινα νήματα και σκόρπιζες καρδιάς σκιρτήματα
μας γλύτωσες από παραστρατήματα και από κακές παρέες.
Εν μια νυκτί γινόμασταν οι πειρατές της γνώσης
τον κόσμο κατακτούσαμε ή έτσι απλά νομίζαμε
καβάλα πάνω στ' άλογο, του αέρα των FM
και οι συνομιλίες μας τα βράδυα να γεμίζουν.
-δώσε ρε φίλε ένα κοντρόλ
-μου φέρνεις τρεις στις πέντε.
λέγαμε και χαιρόμασταν και έφευγαν οι λύπες.
Όλοι παρέα είμασταν κορίτσια και αγόρια
θυμάμαι στριμωχνώμασταν μες το παλιό υπόγειο
πρώτος ποιος στο μικρόφωνο θα αρχίσει να μιλάει.
Θυμάμαι και μια κοπελιά που την λέγανε Μαρίνα.
Την φίλησα απότομα την ώρα που μιλούσε
και κείνη με κυνήγησε για ποιον δεν ξέρω λόγο!
Παντού μέσ' το δωμάτιο καπνός από καλάϊ
και μουσική στην διαπασών να μας χαλάει τον ύπνο.
από την ντισκοτέκ της γειτονιάς που ήτανε συνέχεια γεμάτη.
όταν εκείνη έκλεισε και τα παλιά πετούσε
φώτα στο σπίτι βάλαμε που βρήκαμε στην μάντρα.
Επάνω σε μεταλικό σασί βαλμένα τα εξαρτήματα
κόσσες, λυχνίες, πυκνωτές πηνία και αντιστάσεις
μιλάμε για ακραίες καταστάσεις,
με το αίμα να βράζει και όλο να αλλάζει χρώματα.
Και συ ολόχαρη με τις γκριμάτσες στα μούτρα μας
έκανες χάζι και άλλαζες χρώματα και συ!
Ξάφνου ακούγεται ένα ΜΠΑΜ! που γέμισε την πλάση
ήταν ο ηλεκτρολυτικός που από την μεγάλη τάση
μας άδειασε το λάδι του και θύμισε την παρουσία του
με ανυπόφορες οσμές!
Τα σχέδια βλέπεις ήταν τότε σπάνια και η γνώση μοιρασμένη
μονάχα σε λίγους και εκλεκτούς
και να 'χεις και το ραδιογωνιόμετρο να είναι στο στενάκι
και οι μπάτσοι να μας την έχουνε πολύ καλά στημένη.
Το κόλπο είναι η πόλωση μα του μυαλού η θόλωση
δεν μας αφήνει σκέψη για πολλά και μεγάλα.
Λιγοστά τα χρήματα και όλοι τσοντάραμε θυμάμαι
μονάχα για τον ιερό σκοπό, που είχαμε στο μυαλό μας.
Κεραία ένα δίπολο αλουμινοφτιαγμένη
και ένα ράδιο στη γωνιά να καρτεράει το σήμα
που ήταν γεμάτο "φύσημα" και βόμβους φορτωμένο.
Τώρα πια όλοι μιλούν για "ελεύθερη ραδιοφωνία"
μα όταν σε βλέπω στην γωνιά και όταν θυμάμαι τα παλιά
με πιάνει νοσταλγία τεράστια μα κι ανώφελη.
Για μένα θα 'σαι νέα γλυκιά και όμορφη για πάντα
και ας πέρασαν τα χρόνια σου και έκλεισες τα σαράντα!
[I]Μονοχίτων[/I] Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2017 |