ΑΝΕΥ

Δημιουργός: diafana krina

σε Εκείνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως τη ζωή μας πήραμε Αγάπη μου τόσο στα σοβαρά;
Εμείς να φύγουμε μονάχα θέλαμε πετώντας σαν πουλιά.
Πως την όμορφη ζωή μας χάνουμε σε πράγματα ασήμαντα,
Γιατί κλειδώσαμε τα νιάτα μας σ' ολέθρου άθλια μνήματα;

Πως λοιπόν πήραμε τη ζωή μας τόσο στα σοβαρά;
Εμείς που θέλαμε απλά να σμίξουμε με μια ματιά.
Γιατί την αγνή μας καρδιά δώσαμε σ' άγρια σκυλιά,
Και σκιές ονείρων μείναμε, κουφάρια θλιβερά;

Γιατί να σπαταλήσουμε στο Τίποτα όλη μας την Αγάπη;
Σαν χθες θυμάμαι είμασταν παιδιά που τρέχαν στο χορτάρι.
Πως ξέφυγαν -χωρίς έστω λίγο πόνο- απ' την ψυχή τα όνειρά μας,
Πως νέκρωσε το βλέμμα μας και πάγωσε η καρδιά μας;

Μην στέκεις πια Αγαπημένη μου μέσα στη σκοτεινιά
Γινε πάλι παιδί, πήγαινε παίξε στο δρομο μες τη γειτονιά.
Μην στέκεις μαζί μου να λιώνεις σαν χλωμό κερί,
Πεμπτούσια Ομορφιά θεική μου, λατρεία Ονειρευτή.

Μην στέκεις πια φωτεινό μου αστέρι σε σκοτεινούς ουρανούς,
Πέσε στο φώς χαρίσου δωσ' την καρδιά σου στους αγνούς,
Μην στέκεις περιμένοντας την αδρή χαρά στο πρόσωπο μου να ανθίσει,
Εγω τη χαρά σε πένθους Αγκαλιά για πάντα έχω κοιμήσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2006