Τετράστιχα του Ίγκορ Γκουμπερμάν 1

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Καλημέρα! Μαργαριτάρια σκέψεις ενός φιλόσοφου-ποιητή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κύριε! Γιατί έδωσες δυο χέρια στους μαλάκες,
Αφού δεν χρειάζονται γκόμενες να αγκαλιάζονται;
Κι αυτό! Γιατί έδωσες μυαλό στους βλάκες;
Για να φαντάζονται, ότι στοχάζονται;

Όταν γύρω βρίθει των ατάλαντων ο φατριασμός,
που υποβάλλει το κλισέ του στη Ζωή,
μες στον ασκητισμό κρύβεται ο ελιτισμός,
που είναι για ψυχή η καθαρή πνοή.

Μαθαίνω να υποφέρω, μαθαίνω να χάνω
και κατά της καθημερινότητας τα κατώτερα,
μαθαίνω, σφυρίζοντας να επαναλαμβάνω:
Σιγά τα’ αβγά, συμβαίνουν και χειρότερα.

Ο χαρακτήρας μου: Των σπουργιτών τα πάθη,
και χελιδόνια τιτιβίζουν στην ψυχή,
αλλά πιο πέρα εκτείνονται τα βάθη,
όπου οι πτεροδάκτυλοι κάθονται σιωπηροί.

Το καλό και το κακό η φύση ανακάτεψε,
όπως το φως της ημέρας με σκότη σακάτεψε.
Όσο περισσότερο στη γυναίκα το αγγελικό,
τόσο πυκνότερο και το διαβολικό.

Η Ρωσία θα βρίσκει το λαμπρό της παρελθόν,
Την οποία απ’ τα βιβλία αγαπούσαμε,
Όταν σ’ αυτήν θα μεγαλώσουν άνθρωποι,
Τέτοιοι, σαν εκείνους που σκοτώσαμε.

Στους ατάλαντους, ζηλόφθονους κι ανάξιους
Έδωσε ο Πλάστης για παρηγοριά,
Διαβολικό αίσθημα αλληλεγγύης
Και ανυπόστατο ενθουσιασμό για μαστοριά.

Μέσα μου κοχλάζει η αναταραχή,
κ’ η σπίθα στο μπαρούτι κινείται σιγά,
στείλε μου Κύριε αντοχή,
μόνο παρακαλώ, πολύ, πολύ γοργά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2017