Ο ύπνος του δικαίου

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν ξυπνώ από τον ύπνο του δικαίου,
τα μάτια κλείνω μήπως πάλι κοιμηθώ
αφού, τριγύρω μου, στη χώρα του μοιραίου,
θαρρώ δεν θα' βρω μια γωνίτσα να χωθώ....

Βλέπω σημάδια από νύχια κι από δόντια,
πάνω στα πρόσωπα, στου κόσμου τις ματιές,
σαν στρατιώτης που έχει μείνει από εφόδια,
λουφάζω πίσω απ' το ανάχωμα του χτες.

Όταν κοιμάμαι εγώ τον ύπνο του δικαίου,
ας με περνάτε για τρελό και για αφελή,
βλέπω ο,τι χάνετε, το φάντασμα του ωραίου,
και όχι σπασμένα στρατιωτάκια με στολή.

Κι όταν θα φύγω απ' τον κόσμο σας μια μέρα,
ίσως να κλάψετε - από χρέος ή ντροπή -
γι' αυτόν τον γέρο τον κουτό, που έβλεπε πέρα,
μέσα από εσάς, μέσα απ' τις γρύλιες του ΚΑΠΗ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-04-2017