Τετράστιχα του Ίγκορ Γκουμπερμάν 2

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υποφέροντας απ’ τη θλίψη και κρίση,
μην κλαίγεσαι άδικα για την ύπαρξη, που είναι γλυκύ.
Η ζωή συλλαμβάνεται μόνο σε σύγκριση,
με αρρώστια, θάνατο και φυλακή.

Το σύνολό μου σχεδόν άθροισα
αυτόν τον καιρό που η γη με φιλοξένησε:
μάλλον την σοφία στον κόσμο δεν αύξησα,
αλλά κι ο χαρακτήρας μου λίγη θλίψη σκόρπισε.

Ψηφιακά δικτυωμένη και μαγεμένη,
Με ΤΟΝ Ιντερνέτ για πάντα παντρεμένη,
Κάθομαι στην οθόνη καρφωμένη,
Μα είμαι και γυναίκα ηλικιωμένη.

Έπεσε στην ψυχή και στο σώμα η ψύχρα,
ακόμη κι όρθιος κοιμάμαι,
συχνά κοιτάω τις τρυφερές υπάρξεις,
όμως – γιατί; Ήδη δε θυμάμαι.

Μετά τον χειμώνα – χειμώνας. Αυτόν τον λαό ελεώ.
Η ψυχή του φυλακισμένη, σαν να είναι εγκληματίας.
Όλη η ζωή των Ρώσων – αναμονή απ’ τον Θεό
κάποιας αόριστης αμνηστίας.

Ξανά η φουσκοδεντριά σφίγγει την καρδιά,
την άνοιξη γίνεσαι ονειρευτής,
και θέλεις ν’ αγαπήσεις κάποια,
αλλά χωρίς την υποχρέωση να παντρευτείς.

Το πάθος έχει την ειλικρίνεια του ανασάσματος,
το σεξ φέρνει το σμίξιμο τους,
και θεϊκή η φλόγα των ειδυλλίων,
και μουτρωμένο το σβήσιμό τους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2017