Πουτανα στη ψυχη με πατερα νταβατζη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Πουτανα στη ψυχη με πατερα νταβατζη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Πουτανα στη ψυχη με πατερα νταβατζη</b><p>Δημιουργός: Stiv_Janowsky, <i>ΣΤωδετη Ναπωκραιμαστος</i><p><i> ποιητικη συλλογη</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
 <br />
Κιαν καμιά φορά στο λακο με τα σκατά ως το λαιμό σου βυθιστείς,<br />
όπως εγώ πριν χρόνια κάμποσα ,<br />
μην παραδώσεις και την τελευταία σπίθα της φωτιάς που τρεμοπαίζει μέσα σου<br />
 και σβήσεις σαν αυτουμενο κεράκι στην οργή τ’ ανέμου άδοξα . <br />
Μην παραδώθεις, ώ αδερφέ γλυκέ!<br />
Γιατί οι κυνηγοί ψυχών ,με μαγια και με κόμπους την πανσέληνο σε δένουν<br />
 κιας μην τρεφουν ιχνος αγάπης για εσέ...<br />
Έτσι και εγώ γνώρισα μια Πουτανα στη ψυχή, που είχε πατέρα ένα νταβατζή<br />
 και μία μάνα που έμοιαζε με τσίρκο απ'την ηλιθιότητα βγαλμένο και μέσα στο τσαντίρι τους αυτό, τρία μαϊμούνια στήνανε χορό παρακαλούσαν για μπανάνες και κάνα ξεροκόμματο να βρουν να ροκανισουν ,που είχε η αδιαφορια μες το δρόμο πεταμένο .... <br />
Πουστικη ζωή, τάξε αγγελική και με αιρέσεις τσ'απιστιας γιομισμενη, <br />
περίσσευμα -παρασημο ανανδρειας- και ένα ασταμάτητο κυνήγι τύχης -αεργο- ασήμαντη η ζωή τους, μίζερη και πεταμένη.<br />
Στα χέρια μου φαγαν ψωμί και αλάτι και η καριολα που γεννήσαν γαμησι άγριο σκληρό, <br />
απ τον ατσάλινο πουτσο που κρατούσα τότες στα σκέλια μου παθιαρη και σκληρό<br />
 και έκλαιγε κάθε που την έδερνα και τη γαμουσα.<br />
Μα δεν τους έφτανε αυτό, θελαν και τη ψυχή μου<br />
 και ο νταβάς την κόρη του την πορνη εκπαιδευε πως τα λεφτά που έβγαζα -με τόσο κόπο -να σκορπίζει<br />
 και μ'αλλα τόσα ανούσια και με απαιτήσεις στο μπουντρούμι της παράνοιας με χίλιες  δυο ανούσιες μαλακιες το σταματημενο και αεργο μυαλό μου να σκοτιζει.<br />
Με νύχια και με δόντια να πάρει από τον σπόρο της ψωλής μου πασκιζε,<br />
 για να συλλάβει βρέφος που δίχως άλλο στο θάνατο θα βάδιζε, <br />
γενετικά δυσμορφο κι ηλίθιο σαν τη πουτανα που θα το γέννουσε <br />
κι ‘ένα μαλακα σαν και μένα αλκοολικο πατέρα που μερα- μερα έσβηνε, αναστορώντας μιας παλιάς αίγλης την κάποτε ξέγνοιαστη εποχή.... <br />
Ένας διαβολικός φίλος -για μένα άγγελος-το χέρι του έβαλε και φύσηξε μες το μυαλό μου της λογικής   την αναπνιά <br />
και πήρε μπρος το γαμημενο κολλημένο απ'τα βδελλυρα λάδια της πουτανιας μοτέρ του λογισμού μου. <br />
Και έστειλα την πουτανα εκεί που έπρεπε στο κολαστήριο του άχρηστου μπουρδελου -που σπίτι ονόμαζε-                       σε ένα κρεβάτι με τον ηλίθιο αδερφό τής που κάθε βράδυ κρυφά την άγγιζε στον ύπνο της και από την μαλακια είχε χάσει το μυαλό του.... <br />
Με ζήλευε ο γαμιολης, το έβλεπα στο αρρωστημένο καθυστερημένο βλέμμά του. <br />
Θυμάμαι όταν την πηδούσα ώρες και φορές μία μπαμπά να με φωνάζει, μιά αδερφουλη.... <br />
Ουσττττ ανώμαλη γαμιολα! Φαμίλια νοσηρή και άρρωστη, μπουρδελο ακολασίας το χαμοσπιτο σας, που θα γκρεμίσει μιά Δευτέρα η οργή του Ιησού... <br />
Στη τρωγλη που σ'ανεθρεψαν, ο αδερφός του Μωυσή, τον αδερφό του σκότωνε με άψυχη φαλτσέτα                    <br />
και στην συνέχεια σε μια συκιά κρεμάστηκε, αφού την αδερφή του είδε να γαμαει ο πατέρας του....<br />
             <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2017</td><td valign=top></td></table><br />