Ο ορισμός της Λυρικής ποίησης

Δημιουργός: Skylight, Σταμάτης Βαρσάμος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποιος, κάπου, κάποτε, μου ‘πε μια φορά
πως αγαπά τα ποιήματα που είναι λυρικά
κι εγώ κάθισα κι άκουσα, έδωσα σημασία
κι μέσα από τα λόγια του έψαχνα ερμηνεία.

Προσπάθησα ξανά λοιπόν, να δώσω ορισμό
σ’ αυτό το είδος ποίησης που λένε «λυρικό»
έψαξα και στο ίντερνετ να βρω την ερμηνεία
να! Δείτε που κατέληξα μ’ ιστορικά στοιχεία.

Στην εποχή του Αρχίλογου τον έβδομο αιώνα
κανείς δεν ήξερε να πει, τι είναι λυρικός
παρόλο που η ποίηση, μ‘ ίδια μορφή υπήρχε
ο όρος τότε ο σωστός, ήταν ο «μελικός».

Η λέξη π’ αναλύουμε προήλθε από την λύρα
ενώ η προηγούμενη -η λέξη μελικός-
προέρχεται απ τη γνωστή, τη λέξη «μελωδία»
και σήμαινε ο ποιητής, πως είναι κι αοιδός.

Σε συνοδεία μουσικού, οργάνου απαγγέλει
και διατηρεί πάντα σωστή μελωδική γραμμή
συνήθως για το όργανο, παίζανε μία λύρα
για αυτό και ονομάστηκαν, οι ίδιοι λυρικοί.

Τα θέματα που άγγιξαν ήταν πολλά, ποικίλα
ήτανε καθημερινά, ιστορικά ή απλά,
μίλησαν για το έρωτα, τον θάνατο, το αίμα
δεν είχανε σε τίποτα, τα μάτια τους κλειστά.

Και τώρα φτάνει ορισμός το θέμα μου να κλείσω
να δούμε τι γνωρίσματα έχει ο λυρισμός,
πάντα σε πρώτο πρόσωπο, ο ποιητής μιλάει
κι ο λόγος που εκφράζεται, -υποκειμενικός-

Τα μεγαλύτερα «όπλα του», τα σχήματα του λόγου
πλεονασμοί, υπερβολές, μεταφορές, συγκρίσεις
με κύριο ενδιαφέρων του, τα καθημερινά
είναι ένα είδος ποίησης, για να το τραγουδήσεις.

Που δίνει ένα γνώρισμα, -ομοιοκαταληξία-
οι λυρικοί οι ποιητές δίνανε σημασία
να ‘ναι οι στίχοι έμμετροι, γεμάτοι συγκινήσεις
ομόφωνοι και εύηχοι, για να τους τραγουδήσεις

Εδώ κλείνει το θέμα μου, γύρω απ το λυρισμό
νομίζω πως κατέληξα σ’ ένα σωστό ορισμό
αν νιώθετε ότι έσφαλα ή πως ξεχνάω κάτι
να μου το συγχωρέσετε, το έκανα μ’ αγάπη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2017