Το Παίγνιο Των Θεών

Δημιουργός: Π.Λεμόνι

#Κοινωνικά & Πολιτικά #Θρησκευτικά #Χιουμοριστικά #Φιλοσοφικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εν' αρχή της αρχής
σε σημείο προϊστορίας
πολύ πριν την ύπαρξη
ανθρώπινης νόησης και ψευδαίσθησης του χρόνου.
Διέχεε στο τίποτα
μια μορφή ενέργειας,
πολύ εύπλαστη για εκμετάλλευση
πολύ συμπαγής κ' εννοιέα για να την ελέγξεις.

Βασικά χαρακτηριστικά της
ήταν πως απλά υπήρχε
δεν είχε μορφή
ούτε ύψος, ούτε πλάτος, ούτε σταθερότητα
και δεν διέπονταν από κανέναν ορισμό
από κανένα καλό ή κακό.

Υπέρτατη δύναμη
για όποιο μπορούσε να την αξιοποιήσει.
Ίσως σαν το πετρέλαιο των θεών,
αιώνια τροφή και παραγωγή δονήσεων.
Θέλησαν την εκμετάλλευση
αυτής της ελεύθερης και ισχυρής ενέργειας".
Πως όμως θα μπορούσαν
το αδύνατο να πράξουν ;

Κι όταν το κατάφερναν
πως θα την μοίραζαν ;
Τι μερίδιο θ' αντιστοιχούσε
στον καθένα ;
Τότε δημιούργησαν
κάτι σαν παιχνίδι.

Διαμόρφωσαν έναν κόσμο
υλικό, μ' επιρροή και νόμο.
Μαζί μ' αυτόν
και μέσα σ' αυτόν
ανάμεσα σε τόσα δημιουργήματα
ξεχώρισαν έναν οργανισμό,
καλλιεργήθηκε να γίνει υπάλληλος στο έργο τους.
"Γεννήσοιμεν άνθρωποι να ζήσουν".

Τα πειράματα ήταν πλέον σταθερά
αλλά και αρκετά ανεπτυγμένα
ώστε ν' αρχίσουν να δουλεύουν.
Ταυτόχρονα κομμάτιασαν
αυτή την ενέργεια
όπου μπορούσε να δώσει δύναμη.

Διαιρέθηκε καθώς εκείνη
έρεε μέσα στ' ανθρώπινα δοχεία
μικροσκοπικά κομματάκια στ' αποτέλεσμα.
Γεννηθέν το όνομα αυτών "ψυχές".
Μπορούσε σε κάθε τους δημιουργία
να χαρίσει την ιδιότητα της αυτοσυντήρησης.
Άρχισε η προγραμματισμένη εφαρμογή,
και οι κατάλληλες ρυθμίσεις.

Ο καθένας τους έδειξε παρουσία
τόσο πολύ ώστε να γίνει
απ' τα δοχεία αντιληπτή
τόσο ελάχιστα που να φαίνονται
κατ' εικόνα και κ' αθ' ομοίωση
δική τους επινόηση.

Αναλόγως το πως ένιωθαν τα δοχεία
έδειναν και επέβαλαν κατευθύνσεις
και κάθε φορά
όπου μεταξύ τους σκοτώνονταν
και σε κάθε αφιέρωση
του εαυτού τους προς τον θεό τους
ήταν άλλο ένα βήμα στον διχασμό
της ενέργειας όπου τους δόθηκε.
κάθε φορά πετύχαιναν
τον αρχικό σκοπό τους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2017