Προσφυγικό

Δημιουργός: dsavvid, dsavvid@hotmail.com

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφήνω σήμερα
ερείπια και στάχτες
γύρω μου σίδερα
υψώνονται και φράχτες
μέσα μου ανείπωτη μια μπόρα
βαριά κι ασήκωτη ετούτη η ώρα

Το πληγωμένο μου κορμί που ν ακουμπήσω
πως να γελάσω στα παιδιά
Κω, Ειδομένη, Γευγελή και πάλι πίσω
θάλασσες, κύματα, βουνά

Στο Αιβαλί και στην Αττάλεια
όλου του κόσμου τα καράβια
πόσα απ τα όνειρα κι ελπίδες να χωρέσει
στενό σακίδιο σφιχτό γύρω απ τη μέση

Αφήνω πίσω μου
το μαύρο και το γκρίζο
παίρνω τον ίσκιο μου
κι αυτόν δεν τον ορίζω
μέσα μου μαίνεται μια καταιγίδα
κρυφή δεν φαίνεται μικρή η ελπίδα

Το κουρασμένο μου το βήμα δε με νοιάζει
ούτε κι η αρμύρα στα μαλλιά
μα πιο βαθιά απ της ψυχής μου το μαράζι
στα μάτια μου απόψε η σκοτεινιά

Στο Αιβαλί και στην Αττάλεια
όλου του κόσμου τα καράβια
πόσα απ τα όνειρα κι ελπίδες πια να κλείσεις
σ ένα πορτοκαλί μπουφαν μιας χρήσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2017