Προσευχή

Δημιουργός: Αλντεμπαράν

να και ένα πρόσφατο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τώρα πού βραδυάζει νωρίς
επιστρέφω νήπιος στην αγκαλιά του Πατέρα.

Αστραπηφόροι δορυφόροι: τα όνειρα.

Το καντήλι μου θολώνει
και η θάλασσα δεν υπάρχει πιά...


Αδύναμες νυχιές
σε αρχαϊκό γρανίτη οι στεναγμοί.
Με διψάει ο τάφος!
Διψάει να με περιορίσει.
Ο σατάν με γλείφει και με ακινητοποιεί,
στο πάτωμα γλιστράνε ειρωνικά
τα μωρά του. Με περιπαίζουν...

τότε οφείλω ν’ανταποκριθώ
στην αξιοπρέπεια μιας κάποιας
ασφάλειας αγιοτικής,
μα κάθε επιπόλαια προσευχή με ελέγχει.

( «μείνον Κύριε μετ’εμού
ότι κέκλικεν η ημέρα…»
«εις χείρας σου παραθήσομαι το πνεύμα μου»
και τα συναφή παρακλητικά)…


Ναι είναι
βαρύς εμπαιγμός
πού δεν αναγνώρισα ακόμα
την πλατειά Σου παλάμη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2017