Περί του εμού Έρωτος

Δημιουργός: Αλντεμπαράν

Δι ευχών των αγίων Σαλών...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εμπνέομαι, μεθύσκομαι απ'την παραφροσύνη
πού με κερνάει ο άκρατος Έρωτας στο ποτήρι
λευχειμονώντας αγροικώ σεραφικές γαλήνες
με μία έσω αίσθηση απ'της εδέμ τις δίνες.

Καθώς βουτώ στ'αείφορο για εξωτικά διαμάντια
αγγελοφτερουγίσματα μου σφάλιξαν τα ματια
ώστε να ιδώ ενώπιος αλήθειες ενωπίω
στην φλεγομένη βάτο μου, στου Αχρόνου το τοπίο.

Ποιά εσώτερη ανάγκη μου να πιώ χολής αλμύρα
σε Γολγοθά με ανέβασε , πού όμως σταλάζει μύρα;
Του ονείρου είμαι παίγνιο , γιά ταφικό στολίδι
πού κόλαφο και άψινθο , φόρεσα δαχτυλίδι;

Και αρχαίου ασυνείδητου ποιά μυστική μου πείνα
στο φώς μου πάνω χάραξε παράδοξη ορμήνεια
σε όγδοης μέρας χάραμα, πνοή να παραδίνω
λευκό λινό την γύμνια μου, βαθιά πληγή να ντύνω;

Εξαρτημένος το λοιπόν στου Έαρος το δέος
τους τρείς σταυρούς ζαλώνομαι, πικρός σαν κυρηναίος
δυο ληστρικούς( του κόσμου τους, του Άδη από κάτου)
και τρίτον πού διαπόμπευσε τις πύλες του θανάτου.

Μα πιό βαρύ ικρίωμα στον εαυτό μου τάζω,
πού πάνω σε ιλαστήριο με σφάζει και Τον σφάζω
του Εραστή , το τάλαντο πού με γυρνά στις ρούγες
σαλό, μικρόν, ακόρεστο μέχρι να βρω φτερούγες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2017