Μένω μακριά

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Όλο, μου έλεγα κι όλο, μου μιλούσα κι εσύ ξανέμιζες τα θεϊκά σου λούσα, λες και στον άνεμο, θα υποχωρούσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. . *~* Μένω μακριά *~*
Το μαγικό σου βλέμμα ψάχνω για να βρω
με τ' άρωμα που αναδύεται,
απ' τα υγρά σου στήθη
στης προσδοκίας το ανήλιαγο στενό
που πυρπολούν τη σκέψη μου
τα ολόθερμα σου χείλη!
Έτσι κατόρθωσα κι ανάκτησα το θάρρος
γιατί είναι ογκώδες το βουνό
κι ασήκωτο, τ' αγωνιώδες βάρος ...
Σκεπτόμουνα για ώρα,
τη καραμέλα μέσα στο στόμα σου
να λιώνει σαν κι εμένα
στ' ατίθασα φιογκάκια
και στη γνώμη σου.
Όλο, μου έλεγα κι όλο, μου μιλούσα
κι εσύ ξανέμιζες τα θεϊκά σου λούσα
λες και στον άνεμο, θα υποχωρούσα ...
Να που ο αγέρας καταλάγιασε
~ στην αγάπη ~
ακόμα και η Κίρκη η θεά
σταμάτησε τη πλάνη
κι όλα τα προσχήματα γίνανε κουβάρι
και το υποσυνείδητο, δεν βρήκε μαξιλάρι
ν' αδράξει ένα όνειρο, να νιώσει το φεγγάρι
στης νύχτας την αστροφεγγιά
στην έλλειψη ένα χάδι ...
Ωστόσο οι σκέψεις μου, απ' τ' άνθη σου
διατηρούν τη γεύση και τη μοσχοβολιά
έστω κι αν η αισχρότητα,
των κρετίνων που διάλεξες
σου μάραναν το μίσχο κι έμεινες στα θολά
με ψευτοκαραβάκια, που 'ναι ψυχής δεινά.
Όσο και αν θέλησα,
τα μάτια σου δεν κοίταξα ξανά
μόνο και μόνο τον φθόνο ν' αποφύγω
που έχεις ανεξέλεγκτο και "μένω μακριά".
. . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2017