Ο κυρ Αλέξανδρος στην οδό Σταδίου

Δημιουργός: Αλντεμπαράν

Ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης στην οδό Σταδίου 2000 μΧ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να δραπέτευε επί πτερύγων ανέμων
φυγόκεντρος, εξωτικός, άπατρις,
κάτι ανέμοι λαογραφικής ομορφιάς,
νιοί φουσκομάγουλοι και άλλοι
γέροντες με γένεια και βοστρύχους
σα και τέτοιοι πού ζωγραφούνε
του λαού μας οι μύστες
όπου τελώνια εγένοντο
στην κόλαση της ασφάλτου
οι κόρνες και η κίτρινη βροχή,
οι ανθρώποι, οι ανθρώποι,
η δεσποσύνη τιμητίς υπεραγοράς
με το θολό σαλονάκι να παραφυλά
στο πεζοδρόμιο , όπου αγωνιά
να ανθοβολήσει εκείνη
εκλεκτό φυτό και σαρκοβόρο
και
"- Κύριε, κύριε
(... Κύριε...!) το ταξί είναι δικό μου!"
καί αυτός να έχει σταματήσει πρώτος το ταξί
και ουκ εκυριολόγει ουδενός, αλλά αλά γκρέκα
«αδελφέ μου» τοις έκραζε.ουδέ το φράγκικο
έπινε ποτέ του τσάι, μα τα βοτανάκια του βουνού
πού δεν ήξεραν τα αλαβάστρινα τα ανθοδοχεία
του καθωσπρεπισμού ημών τε και υμών
και εκαταλώνοντο στις νηπτικές καλύβες
μα οχι στων ξενοφέρτων τις αδαμάντινες τρώγλες
ερροφώντο μετά ευαίσθητης και συγκινητικής
ελεγκάνσιας ως βουλιμίας νεοπλούτου τα τσαγια
και να αποκρύπτεται στο παρακείμενο
στέγαστρο , πού έσταζε
μετανοϊκή οργή τε, (έσταζε...!) και αμνησικακία
ίνα μήν "Nous excitons la curiosite du public",
το κάλλος, η τέχνη, η αλήθεια, ηγιασμένη σαλότης
και μετά να σκουπίζει τα ρείθρα αρχαίων κοιμητηρίων
όπου λείψανα λάφυρα θανάτου εόρταζαν
στον πανδέγμονα πόντο
(χαιρετίσματα στην φρεσκάδα πατρίδα)
και μετά το νόστιμον ήμαρ πού δεν επέλεξε
ξανά η Σταδίου (... η Σταδίου!) ασθμαίνουσα, φυματική
μάνα στρίγγλα και συναξάρια απ'την ανάποδη
περαστικοί διαβάτες και οι επαίτες σε
κιγκλιδώματα-ηρώα
όπου εμνήσθη της νεότητος του
αποξηραμένος, ισχνός,πλήρης των αρωμάτων κέδρου
και μεζεδοπωλείων
ένα μισό τσιγάρο, σεμνός, μεγαλοπρεπής
άφαντος, εκείνος
τόσο αποκαλυπτικός, τόσο μυστηριώδης
εν curiosite de public εκτεθειμμένος
κρυμμένος σε φωτιά γαλάζια και αιθάλη
και ένα πουλί πού θέλησε να τσιμπολογήσει
σπίθες από τα γένεια του, τρόμαξε και πέταξε μακρυά
αποκαμένο,
πρόσωπα, πρόσωπα παραδομένα
και άλλα πρόσωπα φορτωμένα την αισχρότητα,
κήποι με αγάλματα, μέλη κομμένα,
έφηβοι ανυποψίαστοι
και η μέρα πού σε ανακάλυψε η Ώρα,
έρωτες, (...έρωτες!),
οι φτωχοί ντυμένοι
τον νεοπλουτισμό πού δεν έχουν
και ξιπασμένες ολονυχτίες μέσα
σε σκηνικά στημένα, και να γκρεμίζουνται τα
ταπεινά ως κρυφοί λογισμοί ξωκκλησίδια
κάτω από το χρυσοφόρο μπετόν των Μήδων πού μας προέκυψαν
ήρθε μια πεταλούδα έπαιξε
έπαιξε και μετά κάθησε στην λάμπα από
νέον κάνοντας δαχτυλίδια καπνού και αυτοεχειριάσθη,

και η εποχή μας να μοιρολογά τα γεννοβόλια της τα παλιά
τα νέα


"σαν να είχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καημοί του κόσμου".

2010 και
2017

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2017