Η βροχούλα αργοσταλάζει

Δημιουργός: Μαυρομουστάκης, Μαυρομουστάκης Χαράλαμπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η βροχούλα αργοσταλάζει πάνω στο ραγισμένο τζάμι
η αγάπη κ’ η αλήθεια, γυμνές, μου κρατάν συντροφιά
η ζήλια, ο φθόνος, το μίσος, σφαίρα βάζουν στη θαλάμη
σας κλειδώνω στην καρδιά μου, είστε στόχος, τσιμουδιά.

Η ζηλοφθονία με ψέμα, ξεγελά την κλειδωνιά μου
ανοίγει, κουνώ τα φτερά μου,ένας πυροβολισμός
η αγάπη κ’ η αλήθεια ξεφεύγουν κ’ η τρανή καρδιά μου
έμεινε ανοιχτή και μόνη, την πλήγωσε ο «ανθρωπισμός».

Μεσ’ από σύννεφο, τα φτερά μου ξεπροβάλλουν
τις δυο τους κυνηγούν δόλια πνεύματα να τις ορίσουν
με άθλια χαλκεύματα και διαβολές τις βάλλουν
μ’ αυτές πιστές χάθηκαν στ’ άγνωστο, δε θα χωρίσουν.

Κάποτε δυο άνθρωποι σοφοί τούτο άκουσα να λένε
πως η αλήθεια επιστρέφει στην αγάπη, όταν βρεθεί
έρμες τις βρήκαν «αλτρουιστές», τρέμουν και κλαίνε
βοηθήστε μας τους είπαν, στη Γη έχουμε επικηρυχτεί.

Η απληστία, η αχαριστία, ο παράς κ’ η υποκρισία
που θνητούς θηρεύουν ασυστόλως με κάλπικα λόγια
την ειλικρίνεια, την τιμιότητα και την παρρησία
χάντρες τις έκαναν και τις πούλησαν για κομπολόγια.

Κάθε σταγόνα της βροχούλας διαμελίστηκε
στο τζάμι που έσπασε, δύο οι όψεις, μια η γωνία
πάνω σ’ αιχμή η δόλια αλήθεια καρατομήθηκε
το ‘σκασε η αγάπη κι έμεινε ακέφαλη η κοινωνία.

Τη βρήκα λαβωμένη, είχε κουρνιάσει σε μια σταγόνα
αντάμα με ήλιο ανθρωπιάς, πέρα στις εύφορες ρούγες
καλέ μου άνθρωπε, σπειρ’ την αγάπη μας στο γόνιμο χώμα
κι αν με ρωτάτε, είμαι ο Έρωτας μ’ άσπρες φτερούγες.



Και μετά από τη σπορά έρχεται ο τίτλος του ποιήματος
«Η βροχούλα αργοσταλάζει», το εύφορο έδαφος υγραίνεται
η αγάπη φυτρώνει, μεγαλώνει, κλώνια απλώνει
καρπίζει και όσοι φροντίζουν το δέντρο της
και το λιπαίνουν με τις πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά
τρώνε από τους καρπούς της, αφού προηγουμένως
τους ζευγάρωσε ο Έρωτας με τις άσπρες φτερούγες.
Και φυσικά όπου ζει η αγάπη ζει και η αλήθεια!!!
Κανείς δε μπορεί να μας τις στερήσει!!!
Κανείς!!!!!!



10/05/2017

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2017