Εντύπωσις

Δημιουργός: Αλντεμπαράν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μόνο τα χρυσοκίτρινα και τα εσχάτως μουντά
και την καλογραία συνεσταλμένη παγωνιά
προσκυνώ

το μεγαλείο του σπόρου πού παραδόθηκε
ίνα πολύ φέρη,
τον πού έλεγες Σεμνότητα μονώτατη Κοίμηση
απλόν ήσυχο θάνατο.
Την σιγουριά
βρεγμένο πανί του πλανταγμού,
αφημένο στο πεδίο
του νυκτοκόρακα.

το μεγαλείο αγράφων στιγμών
και το γαλάζιο θυμίαμα,
τα κενοτάφια των αγίων πού σταυρώσαν
αναπαυμένοι τα απλωμένα τους χέρια
εκεί πού ο σπλαχνικός σταυρός κάνει
παράταιρο χιαστί με
την αδυσώπητη πέτρα.
Τις γραίες ελιές πού
αποσταμένες πιά παίζουν στα γόνατα τους
τις τελευταίες αχτίδες του ήλιου
σαν μάνες αρχαίες, πού έτεξαν και
τώρα εν δικαίοις αναπαύονται.

Ασεβείς εξουσιάζουν την ώρα
ασεβείς χαρμόσυνοι άνεμοι
και αύρες του Μαγιού πού μπουκάρουν
ανέμελα στην τόση κατάνυξη
και σπάνε στα δόντια
του πτωχού,του ταπεινού και τού πένητος.
Κρότοι στην Οσία Σιωπή
οι ανθοστήλες της θάλασσας
το δειλινόν φώς ,ροδογάλαζο,
άκαιρα μυσταγωγικό
και η οσμή από αγιόκλημα.

Έρχεται η άνοιξη ανήλεη,
παραταγμένη ως στράτευμα με σημαίας

αναίδεια θάλασσα,χύσου μέσα στα όνειρα σου!

Εσπέρας προκείμενον;
Φύλαξον από στόματος λέοντος,
από ταύρων πιόνων, από μονοκερώτων αγρίων
την μονογενή ψυχή μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2017