Ψίχουλα, της αγάπης

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα, σας ευχαριστώ, τίποτα δεν άλλαξε από χτες, απλά είπα να μην σας ζαλίζω...ερωτικόν για ποικιλία.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόψε βράδιασε νωρίς
μια λύπη με τυλίγει
δεν περιμένω να φανείς
η μοναξιά, με πνίγει

Σαν σουρουπώνει δεν μπορώ
θαρρώ έφυγε η ζωή μου
φεγγάρια πια δεν καρτερώ
μια πλάνη...έχω πληγή μου

Το παραθύρι σφαλιστό
να μιλώ, δε θέλω
κλείσαν οι δρόμοι για ουρανό
και τ` άστρα δε προσμένω

Που νά` σαι που ν` αγαπάς...
ποια χέρια σε τυλίγουν
οι θύμησες, γίναν βραχνάς
πληγές, που όλο ανοίγουν

Σκέφτομαι..μόνο αναπολώ
ορφανό..τούτο κρεββάτι
εκεί που σ` έκανα θεό
η αγάπη ήταν φευγάτη

Φευγάτη..όλους τους καιρούς
στου αναστεναγμού βράδυα
σ` αγαπώ...έλεγες ακούς...
με τη καρδιά σου άδεια

Τυ φλός, ο έρωτας τυφλός
εγώ δεν είδα φως μου
δεν ήμουν δικός σου εαυτός
σ` αγάπη...μοναχός μου

Περαστική..ήσουν από εδώ
γέμιζες άδεια βράδια σου
δεν άφησε ο έρωτας να δω
τα προδομένα χάδια σου

Σε σπουργίτι..άφησες,
ψίχουλα, της αγάπης
κι όλο ρωτώ τι κράτησες
σαν έφυγες κι εχάθεις

Κυρία, έφυγες ένα δειλινό
είπες..ένα αντίο μάτια μου
μ` άφησες να μετρώ
καρδιάς μου, τα κομμάτια μου

Σαν θα κυλήσει ο καιρός
τη πόρτα μου θ` ανοίξω
και σε αγάπη..μοναχός
καρδιά...θα τη σφαλίσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-05-2017