πρόσωπα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

υπέρογκες πέτρες στεγνά χορτάρια
σπίτια κατάχαμα στη πίστη του Χριστού
ρίξανε πάλι νοθεμένα ζάρια
οι δυνατοί σ’όλα τ’αυλάκια του μυαλού

γυρεύεις στα πιο γνώριμα σου μέρη
το μαύρο που δεν αντέχεις να το γευτείς
τρέχεις στο κύμα πάνω και στ’αγέρι
μα δεν λυτρώνεσαι δεν είσαι νικητής

εμείς αλλιώτικα πια θα μιλάμε
με όσους κουβαλήθηκαν απο το βοριά
το βάρος στη ψυχή δεν το ξεχνάμε
για το λαμπάδιασμα ζητάμε σκηνικά

εμπρός,τον άρρωστο νού μου ας αδειάσω
στα ξάγναντα χιλιάδες δίπλες ο χορός
και μέσα μου και γύρα να κεράσω
το μένος μου κι ας λένε, νάτον ο τρελλός

μην σπαταλάς πνοή που στάζει αίμα
τον φοβερό, άκου του καιρού σου παφλασμό
σύρε στο σύνορο περίσσιο βλέμα
χρώμα δεν άλλαξε και μένει σκοτεινό

έκλαψα σαν τον είδα σκοτωμένο
με βογκητά και δάκρυα του άγουρου παιδιού
σε τούτο το παρόν τ’αφανισμένο
ακόμα νιώθω τον πόνο του καημού

εσύ πότε θα μου ξαναμιλήσεις;
τι περιμένεις; την πιο όμορφή μου στιγμή
δεν θα την βρείς και σκόρπιος θα λυγίσεις
χαμήλωσε λιγάκι ίσως τότε ακουστεί

κάποτε θα γυρίσει άδολη η μέρα
οδηγήτρα ξεγυμνωμένη με ρυθμό
μα δεν ξεγίνεται ακόμα η φοβέρα
σκίζει την πέτρα το χορτάρι το νερό

σκάβω και θάβω,ποιον,τον ψεματάρη
ο μόχθος μου το θέλει κι ο θολός μου νούς
είπα σ’ένα σακάτη παλλικάρι
είμαι κι εγώ μαζί του και με τους πολλούς

φίλοι του άλλου κόσμου ριζωμένοι
κορμιά πλασμένα απο χώμα άσπρο και ψυχή
της αγωνίας το πείσμα αναμένει
να λάμψει η τέλεια λάμψη στο νησί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2017