Πορφύρα, να' χει ρούχο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ευχαριστώ θερμά όλες και όλους, απόψε γράφω σκόρπιες σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό μου....κι ας δείχνω πολλές φορές ξένοιαστη...δυστυχώς δεν είμαι, καλό ξημέρωμα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω στα μνήματα ζητώ
Της λευτεριάς, στεφάνια
Λιθάρια..έχω στη καρδιά
Στεγνά τα δυο μου χείλη
τα στάχυα δε καρπίσανε
Κανείς δε θα θερίσει
Πονά, τούτη στέρφα γη
Αγκάθια της θεριέψαν
Καμπάνες θλίψης αντηχούν
Κι ο δυόσμος εξεράθει
Τόσοι σταυροί υψώθηκαν
Κρύψαν τα κυπαρίσσια
Δε λαλεί γλυκό πουλί
Μέσα στους καντηφέδες
Μόν τα καρφιά ματώνουνε
Σεντόνια άσπρα, θανάτου
Χλωμό φεγγάρι κρύφτηκε
Η σκουριά στα μάρμαρα
Σαν πέπλο είναι στρωμένη
Στο ξαγνάντιο, οι ήρωες
Κρατούν δικαίου, δεκριάνια
Κι όλοι προσμένουν μια βροχή
Ντροπή...να τη ξεπλύνει
Ν` ανθίσει η στέρφα γη
Πορφύρα...να` χει ρούχο
Μια Ανάσταση, μια Κυριακή
Για των ανθρώπων, μίση
Λιβάνι...να μυρίσει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2017