Θυμάμαι

Δημιουργός: Γ. Σ . Αλεξάνδρου, Γεώργιος Συμνιανάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι.
Εσένα.
Με βλέμμα πλασμένο από χίλια παράπονα.
Θυμάμαι.
Το δέρμα λευκό να αστράφτει τις κυριακές
Από το φως του ήλιου.
Θυμάμαι.
Το γέλιο της καρδιάς και τα μάτια με ζάρες στα άκρα.
Τα μάτια πώς να μη θυμάμαι..

Θυμάμαι τις νύχτες τη φωτιά.
Που έκαιγε τα σώματα και τις ψυχές.
Την ηδονή και το φιλί,
Το χαδί και τα λόγια τα ψιθυριστά.
Θυμάμαι μια αγκαλιά,
να θρέφει τα όνειρα.
Τα δάκρυα στα δάχτυλα μου θυμάμαι.
Τους αντίχειρες στα μάγουλα,
Τη μυρωδιά, την αύρα σου.
Τα Σ'αγαπώ δειλά να δραπετεύουν θυμάμαι.

Θυμάμαι να φταις, θυμάμαι να φταίω.
Να κλαις, να κλαίω.
Να γελάς, να γελώ.
Καθρέφτης ο ένας του άλλου.
Κι ύστερα έσβησαν τα φώτα θυμάμαι.

Θυμάμαι να 'ρχεσαι.
Να φεύγεις θυμάμαι

Θυμάμαι να ελπίζω πώς θυμάσαι.

Γ. Σ. Αλεξάνδρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2017