το κυνήγι του ανέφικτου

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κορμί που εγδύθης άκαιρα κι ανόρεχτα τη νιότη
προτού κανείς να σου το πει
προτού – προτού να πρέπει
πως έβαλες την άβγαλτη εφηβική αθωότη
στης υποψίας τη μέγγενη
και στη θηλιά των «πρέπει»;

Σκέψη που βγαίνεις στ' άδηλα να κρυφοκυνηγήσεις
Χωρίς σκυλιά κι αρματωσιές
με δίχως κουστωδία
πως με τα κανακέματα ελπίζεις πως θα πείσεις
να γίνει ύλη το άυλο
το ανέφικτο, ουσία

Ψυχή μου π' ονειρεύεσαι τα πλάτη της θαλάσσης
και που αποστρέφεσαι πολύ
τα στέρεα του χωμάτου
άπλωσε κάτασπρο πανί τον άνεμο να πιάσεις
κι αυτός σε πάει ακούραστα
στη χώρα του αθανάτου

κι εσύ εαυτέ που από φθαρτή είσαι φτιαγμένος, ύλη
από διάβροχο χαρτί
ή από λεπτό μετάξι
να χαίρεσαι μ' όσα η ζωή αρνήθη να σου στείλει
κι έτσι έχεις λόγο το άπιαστο
να κυνηγάς να πιάσεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2006