Το τελευταίο γράμμα

Δημιουργός: Γ. Σ . Αλεξάνδρου, Γεώργιος Συμνιανάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπη μου.
Ξημέρωσαν τα βράδια μας.
Ο έρωτας δραπέτευσε.
Αφού φυλακισμένος ένιωσε έστω μιά στιγμή.
Η αιώνιότητα έληξε αγάπη μου.

Οι καλημέρες μου δεν θα σε συντροφέυουν πια.
Κι οι καληνύχτες μου θυμώσανε αγάπη μου.
Δεν είσαι πια αγάπη μου.
Αγάπη μου.

Δεν θα σε επιστρέφω πια στην πόρτα του σπιτιού σου,
Μέ ενα φιλί.
Και ο τοίχος που έβαψα για σένα κάποιο σύνθημα,
Γκρεμίστηκε μέσα μου αγάπη μου.
Τα όνειρα δεν κλαίνε πια.
Απλά τρέχουν μακρυά σου.
Κάποτε ησουν η ανάσα μου ώσπου με έπνιξες.
Κι όμως.
Ακόμα αναπνέω.
Μακρυά σου αγάπη μου.

Στην αγκαλιά μου δεν θα αποκοιμηθηκείς ξανά.
Δεν θα 'μαι πια το καταφύγιο σου.
Όχι. Δεν έχω πια την φαντασία να σου περιγράψω άλλα μέρη,
Που τάχα πλάι μου γύρευες.
Στο αυτί δεν θα σου ψιθυρίζω πια.
Τον στεναγμό σου έπαψα να απομακρύνω.
Όμως σε ευχαριστώ.
Για το σαγαπώ που δεν ξεστόμισες,
Αγάπη μου.

Το κρεβάτι μου τώρα πια.
Χωράει μόνο ένα σώμα.
Κι αυτό είναι το δικό μου αγάπη μου.
Όταν ξυπνούσες σε κοιτούσα.
Μα τώρα έχεις τους τοίχους να κοιτούν.
Έχεις άλλο κορμί στο πλάι σου.
Μα δεν είναι δικό μου αγάπη μου.

Είμασταν κάποτε κάτω απ' το φως της νύχτας.
Αγκαλιασμένοι χορεύοντας στη σιωπή.
Όμως το αιώνιο που νομίζαμε τραγούδι,
Έπαψε μέσα μας να ακούγεται.
Δεν έχει άλλο ρεφραιν.
Άλλο κουπλε δεν έχει.
Ο στιχουργός του σιώπησε.
Εκτροχιάστηκε η βελόνα από τον δίσκο.

Όχι δεν έπαψε ο χτύπος της καρδιάς.
Συνέχισε μακρυά σου να χτυπά.
Κι αυτό είναι το τέλος μας αγάπη μου.

Γ. Σ. Αλεξάνδρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2017