Σινιάλο

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Γεύτηκα ανάσες, φλόγα και καημό και πήρα τ' άρωμα σου που είναι κι οξυγόνο, το θάρρος που 'χω βρει στον πειρασμό, να έχει μύρο... με της κόλασης το φόντο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left] [B] [I]

. . *~* Σινιάλο *~*
Μετάδοση σκέψης που μ' έκανε
ξαφνικά παιδί
κι έγειρα κοντά σου να κουρνιάσω
στ' όνειρο που λέγεται ζωή
κι από τα χείλη σου
"το πάθος" να διαβάσω.
Γεύτηκα ανάσες, φλόγα και καημό
και πήρα τ' άρωμα σου που είναι κι οξυγόνο
το θάρρος που 'χω βρει στον πειρασμό
να έχει μύρο ...
με της κόλασης το φόντο.
Αχ ... πόσο θα 'θελα να παρέμενα παιδί
να με χαϊδεύεις ... Νεράιδα
~κάθε βράδυ~
στο πίσω μονοπάτι, στο κελί
που βλέπει, κάθε νύχτα
~στ' ακρογιάλι~
κι ένα "σινιάλο", τώρα, να μου κάνεις με κερί
θα ξεδιπλώνουμε ηδονές, στων οργασμών
~τη παραζάλη~ ...
Αυτές οι φλόγες δεν σβήνουν στη βροχή
γίνονται χρώματα ουράνιου τόξου
που κορυφώνουν θεές κι ερεθισμένοι θεοί
στου φτερωτού τ' αχαλίνωτα πάθη!
. . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2017