Έλεγαν...έλεγαν, γελούσαν

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια, σήμερα γράφω ένα από τα αγαπημένα μου πρώτα ποιήματα, σίγουρα θα το καταλάβουν οι μεγαλύτεροι κι όσοι μεγάλωσαν σε χωριό.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νεραίδες, ξωτικά, θεριά
τότε που είμαστε παιδιά
στα μαύρα οι μάνες συζητούσαν
μας τρόμαζαν...κι αυτές γελούσαν

Οι μοίρες δένανε τρεις μέρες..
μοίραίναν στις φασκιές...μωρά!
για μας πράγματα φοβερά

Λέγαν στο ρέμα οι νεραίδες
στ` άσπρα βγαίνανε τα βράδια
και εμείς....κρυμμένα στα φουστάνια

Λέγαν..για κείνο το στειχοιό
που` ταν απάνω στο βουνό
κεφάλια..είχε δεκατρία
φωτιές πύρινες ξεσπούσε
φόβος και τρόμος..μας περνούσε

Φωνές! μέσα απ` τα μνήματα
βγαίναν τη νύχτα πεθαμένοι
και πιο πολύ οι αδικημένοι

Κρώζαν το βράδυ κουκουβάγιες!
φονικά...συμφορές..τρομάρες..
προάγγελοι ήταν του θανάτου
σταυροκοπιόνταν...πάνου!! κάτου!!

Λέγανε τόσα για μαγίστρες
σαπούνια...τρίχες..κουβαρίστρες
στο χώμα μέσα...φυτεμένα!!!!
δε μας λυπόνταν τα καημένα!!!!

Στο ρέμα του Μπαλωματά
έβγαινε ο δράκος..με μπαλτά
τέσσερα είχε τα μάτια
τέρας...με βροντερή φωνή
κι εμείς..τα έρμα προσοχή!!

Έλεγαν...έλεγαν, γελούσαν
κι από τα ρέματα περνούσαν
μόνο εμείς..τότε μικρούλια
φοβόμαστε, τα νυχτοπούλια

Ο γκιώνης...μέσα στο σκοτάδι
φάντασμα...ήρθε να με πάρει
κατουρημένα τα βρακιά μας!!!
στοιχειά και δράκοι! στα ονειρά μας..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-06-2017