Δρυάς -ε-

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ξέρω ποιοι Κορύβαντες με κρόταλα και σείστρα,
δονούσαν το πυρήνα σου μικρό μου ξωτικό,
τ' αυτιά μου όμως χάιδευε μια θεϊκή ορχήστρα,
με φρύγιους υμέναιους, σ' ανάπαιστο ρυθμό.
Με άρπες και με φόρμυγκες τα ψυθιρίσματά σου,
πανδούρες, λύρες, βάρβιτοι υγρούς χρεμετισμούς,
μια ύδραυλη απέδιδε το ψυχανέμισμά σου,
διπλοί αυλοί χαλκήλατοι, τους τελικούς λυγμούς.

Πες μου σε
ποιαν ορεινή ελάτη
ποιο πλατάνι,
ποια βελανιδιά,
σ' έχρισε δρυάδα η Εκάτη
κι ούτε να
με βλέπεις θέλεις πια;



Ρωτούσα, μα δεν έμαθα ποιοι χαλκοκουδουνάδες,
χορεύανε στη θράκα σου με πέλματα γυμνά,
ποιες βάκχες, ποιες αντάρτισσες, ποιες θρυλικές νεράιδες
πατήσανε στο τρύγο σου ν' αφήσουνε μαγιά,
μα σ' έναν οξυπύθμενο της Ρόδου αμφορίσκο,
δυο κύαθοι του γλεύκους σου, ζυμώνονται καιρό.
Τριπόδι ορειχάλκινο, στα μέτρα του δε βρίσκω,
γι αυτό, μεσ' στα ιγμόρεια, τον κρύβω πλαγιαστό...

Πες μου σε
ποιαν ορεινή ελάτη
ποιο πλατάνι,
ποια βελανιδιά,
σ' έχρισε δρυάδα η Εκάτη
κι ούτε να
με βλέπεις θέλεις πια;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-06-2017