Βρέχει θλίψη

Δημιουργός: theodartist

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μελαγχόλησε η ψυχή μου, καθώς έξω πάλι βρέχει,
προσπαθώ να συγκρατήσω το μυαλό μου να μην τρέχει,
σε εικόνες και χωράφια πίσω εκεί στο παρελθόν
είχα σπείρει επιθυμίες, που χαθήκαν στο παρόν!

Κάτι παράξενο με σφίγγει, καθώς κυλάει η βροχή,
με πνίγει, με τυλίγει του θανάτου η ιαχή,
αντηχεί, ως πέρα, στο βάθος της ψυχής σου,
τότε που πάλευα θυμάμαι να ξεφύγω απ' τη μορφή σου!

Το σχήμα της σταγόνας, που ρέει από 'κει πάνω,
μ' ένα πρόσωπο μου μοιάζει και κάτι παραπάνω,
σαν σκίτσο είναι θυμάμαι των έντονων χειλιών σου,
που σκίτσαρα φιλώντας το τοπίο των ματιών σου!

Καθώς χάθηκα εκεί μέσα, απ' την πρώτη μου στιγμή
και σ' έφερε στη μνήμη η πουτάνα η βροχή,
παλεύω να ξεφύγω καθώς πιάνω το πινέλο,
τη ματιά σου μουντζουρώνω και σε κάνω όπως θέλω!

Δε λέει να σταματήσει η κατάθλιψη εκεί έξω,
κρυφτό με αναμνήσεις δε θέλω άλλο να παίξω,
να τρέξω, γουστάρω, εκεί ψηλά στον ουρανό
το κλάμα να σωπάσω, να τον βάψω γαλανό!

Να ξεπροβάλλει και ο κύκλος, το χώμα να στεγνώσει,
ξανά ποτέ η κόρη μου, ποτέ να μη βουρκώσει,
μαζί με τις ακτίνες του τη θλίψη μου να πάρει,
το μολύβι μου ελπίδες ν' αρχίσει να σκιτσάρει!

THEODARTIST > 24062006

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2006