Σαν σου κλαδεύαν τα όνειρα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα καλοί μου φίλοι, έψαχνα ένα ερωτικό...μα απόψε δεν έχω καλή διάθεση.....να είστε καλά ευχαριστώ πάρα πολύ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα σκαλοπάτια ανέβαιναν, ως τ` ουρανού την άκρη
είχαν πόνο και καημό, κυλούσε, ένα δάκρυ

Ψηλά...πολλά και δύσβατα, μ` αγκάθια στολισμένα
μπουσούλαγες κι έλεγες, θεέ...θα ανέβω ένα

Ήσουν παιδί μικρό παιδί κι αυτή τεράστια σκάλα
έδωσες το χέρι σου...μα και της μάνας γάλα

Σ` αγκύλωναν και μάτωνες, όλα της γης αγκάθια
σου τρυπούσαν τη ψυχή , σκεφτόσουν, η προσπάθεια!!!

Κεφάλι, σήκωνες ψηλά ....ζήλευες το φεγγάρι
κι έβαλες στόχο, αψηλό, θέρισσο τ` Αλωνάρη

Πέτρες, στενές, γλύστρούσανε, του ουρανού οι σκάλες
σηκωνόσουν κι έπεφτες, στα μάτια σου ψιχάλες

Είπες...θ` ανέβω, το μπορώ, έχω σύμμαχο τα νιάτα
όταν..το χέρι, σ` άφησαν...δύσκόλεψε η στράτα

Την ερημιά είχες μέσα σου, μα κοίταγες στα ύψη
κι όλο η ψυχή κοβότανε, απ` των ανθρώπων, μίση

Μεγάλωνες...και πείσμωνες, έλεγες....θα φτάσω...
σαν σου κλαδεύαν τα όνειρα, ούρλιαζες...θα πετάξω

Το ένιωθες, κουράστηκες, μα έφτασες στη μέση
γάτζωνες πόδια και το νου...άκουγες!! θα πέσει!!!!!!!!!!!!!!!

Χίλιους αιώνες χρειάστηκες, χίλια τα σκαλοπάτια
στον εαυτό σου μίλαγες, θωρούσες, άσπρα άτια!!

Τους μήνυσες, εγώ θα` ρθω, το βλέπω είμαι κοντά σας
θεριέψανε τα θέλω μου και θέλω τα ονειρά σας!!!!!!!!!!

Υψώθηκες..πέταξες, έφτασες πια στο τέρμα
είχες για τη προσπάθεια, τρανό του ήλιου γέρμα!!!!!!

Εκείνο, εκεί, το φωτεινό! στα ουράνια που ροδίζει
γέλασες...σαν το παιδί.....στ` ανέβασμα που αξίζει!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2017