Με την κλεψύδρα του χρόνου

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
( Νοσταλγικές αναπολήσεις )

Τότε που μέτραγα πόσες ανταύγειες,
σκόρπιζε γύρω μου το λυκαυγές.
Ήταν που έψαχνα εικόνες άγιες,
να μου γιατρέψουνε παλιές πληγές.

Κι όταν με ρώταγες πόσες τριήρεις,
είχαν οι Πέρσες και η Αθηνά.
Σ' ένα ταξίδι να με παρασύρεις,
ερχόσουν πάλι απ’ το πουθενά.

Τότε που λέγανε πως είχα χρόνια,
φίλο το θάνατο και συγγενή,
στου θολωμένου μου μυαλού τ’ αλώνια,
πάλευ’ ο χάρος με το Διγενή.

Κι όταν με ρώταγες πόσα αστέρια,
βγαίναν περίπατο κάθε βραδιά.
Ήτανε κάτι καυτά καλοκαίρια,
που μου' χαν κάψει κορμί και καρδιά.

Τότε που μέτραγα πόσα βαγόνια,
σέρναν τα τρένα στην πρώτη γραμμή.
Ήμουν στης νιότης μου τ’ άγουρα χρόνια
και με κουρσεύαν αγάπης καημοί.

Κι όταν αγνάντευα πόσα βαπόρια,
μέναν αρόδο απ’ τον ταρσανά.
Ήταν που βγαίνανε κάτι μποφόρια,
απ’ τα ματάκια σου τα γαλανά.

Επωδός:
Τώρα τα χρόνια μονάχα λυπάμαι,
πόσα περάσαν μετρώ και θρηνώ.
Με την κλεψύδρα του χρόνου κοιμάμαι,
με την κλεψύδρα του χρόνου ξυπνώ.

Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-06-2017