Αιματοβαμμένη το κοιτώ

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα καλοί μου φίλοι, δεν έχω όρεξη αυτό το καιρό να γράφω ερωτικά, ούτε ψάχνω στο στόκ!! που υπάρχει, μου λείπει ο άντρας μου, νιώθω μοναξιά..ότι μου κατέβει γράφω..να παίρνω το αίμα μου πίσω.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα μαχαίρι έρχεται, στο σπίτι μου τα βράδια
Θέλει να στήσει ένα χορό, στης μοναξιάς σημάδια
Είναι δίκοπο, κι αστραφτερό, έλεος δεν γνωρίζει
Μου καρφώνει τη καρδιά, νομίζει πως μ` ορίζει
Ποτέ μου δεν το κάλεσα, δεν άνοιξα τη πόρτα
Κι όλο μου λέει αυταρχικά, δεν ζείςόπως και πρώτα!!!!!!!!!!
Του απαντώ θρασύτατα, αυτό ποιος το ορίζει!!!
Με χτυπά, κατάστηθα και αριθμό με χρήζει
Αιματοβαμμένη το κοιτώ, του λέω δε σε φοβάμαι
Τράβα και πες στ` αφεντικό!!!! και μόνη μου, κοιμάμαι
Με γονατίζει, με χτυπά, εδώ μέσα κάθε βράδυ
Κι αν κλάψω, θα` ναι μοναχή, σαν πέσει το σκοτάδι
Προσμένει...σαν κακό σκυλί, μέχρι να ξημερώσει
Μ` αγριοκοιτάζει το πρωί...δεν έχω καν ματώσει!!!!
Όλο σκυλιάζει το θεριό, στον αφέντη όλο τρέχει
Τους μηδενικούς αριθμούς....που κολατσιό!!! τους έχει
Του βγάζω γλώσσα κι ας πονά λίγο η μοναξιά μου
Το ξημέρωμα, γελώ, του δείχνω τη γροθιά μου
Όποιος τον Χάροντα, είδε δίπλα του να περνάει
Στραβώνει τα μαχαίρια τους, γιατί η ψυχή μιλάει!!!!!!!
Άκου εσύ αφεντικό, εγώ έχω τα σχεδιά μου
Ούτε εκατό σου μαχαιριές, δεν σχίζουν τη καρδιά μου
Σαν ξημερώσει το πρωί, το λάκκο θα σου σκάβω
Πονούν...πολλών, αριθμών πληγές!!!σάπισες!! και θα λάβω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2017