Koita Kaλα

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

KOITA KAΛΑ! 12-6-2014
από τη συλλογη στοχασμοι

-Άνοιξε, το προπέτασμα του ουρανου που βλεπεις!
στο πάνω το διάζωμα, στη μέση μια σκηνή
λαμπροί οι νέοι και οι νιές,που βλέπεις να περνάνε
με την αυγή στολίζονται,με δείλυ τραγουδάνε

-Είναι ο κόσμος ο ΙΕΡΟΣ,που μ’αρετές κοσμείται
χαίρει και άδει διαρκώς,ποτέ του δεν φρουρείται
δεν έχει νόμους!-φυλακές!-μίση,δόλους, κακίες!
ΙΣΟΝ! Για όλους! Ο,τι δείς σ’αυτές τις συνοικίες.
δεν έχει ρατσισμό εκεί!τού άσπρου και του μαύρου
ίδια Φωνή τους οδηγεί, ίδια είναι η Σκέπη!
δεν βλέπεις μονοσάνδαλους, μήτε ψυχές πούν’ ράκη!
όλα τελούνται με χαρά και εναρμονισμένα

-Μ’αγάπης λόγια ομιλούν, δεν ξέρουνε το δάκρυ
ακούς το γέλιο, σαν παιδιά που ανέμελλα γυρνάνε
η αθωότης, κλίμακα! Ποτέ τους δεν γερνάνε
κοίτα καλά! Παράλογα δεν κάνουν ένα βήμα.
ψέμμα στα χείλη δε θα βρέις,μήτε καμμιά αδικία
ούτε στην πονηριά ΖΩΗ! Μηδέ μια μυθωδία
όλα αλήθεια’αστραφτερή! Όλα καλλωπισμένα
δέντρα,φυτά,άνθη,πουλιά, ζώα ευπρεπισμένα

-Μήτε ανθρώπινες στιγμές ,πούχουν θηριωδίες
και του μυαλού σκορπίσματα,με ζήλειες και κακίες
ούτε ηγέτης εκεί’δά! Και αρχηγός πιο πέρα!
μαχη να δίνουν σθεναρά, μόνον για την γαστέρα
την φιλαυτία που γεννά,ορέξεις χίλιες-μύριες,
κι όλοι γίναν υπόδουλοι,σ’αυτή τη γη πού ηρθες
κοίτα καλά! Που σ’άνοιξα λίγο απ’τη σκηνή μου
αυτόν τον κόσμο έφτιαξα! αυτοί’ναι οι δικοί μου

Το Πνεύμα πάντα δίδασκε και άγγιζ’όσους θέλαν
όλα με Νόμο! Εξ’αρχης από το υπερπέραν!
κοίτα καλά! Αποστήθιζε! Όσα ακούς και βλέπεις
και κάν’τα κόσμημα ψυχής και πάντα να προσέχεις
γέμισ’ αγάπη την καρδιά,στόλισε το δοχείο!
και ράντιζε όπου μπορείς το άρωμα το Θείο
μέσα στη γή, πούν’φυλακή,και πρέπει για να ζήσης
ανέβα έν-ένα τα σκαλιά, την Θέα ν΄’αποκτήσεις

-Το Σπήλαιο του Πλάτωνα, εσύ τόχεις σμιλέψει!
ξέρεις πού είν’ η διαφυγή, το Φώς πού έχει πέσει
της φυλακής σου τα κελιά, δεν έχουνε πιά πόρτες!
όλα είναι ορθάνοιχτα! Μονάχα οι συνωμότες
υπάρχουν και καραδοκούν, ψυχή στο πέρασμά σου!
τον ρόλο που σου έδωσα, παίξ’τον καλά! σιμά σου,
είν΄όλος ο ουρανός,στο διάζωμα που είδες
και πάντα θάναι ανοιχτός, για νάρχονται οι ακτίνες

- Ψυχή! Σε καλλιέργησα, πρίν γεννηθείς ακόμα!
και σ’έστειλα εκπαίδευση, στης ζήσης το χειμώνα
εδώ ψηλά, είν’ Ανοιξη! Μονάχα ανθούν λουλούδια!
υπάρχει η ζέστη του Θεού, νιότη λαμπρή, αγγελούδια
ένα αντικατόπτρισμα, στού Ηλιου τις ακτίνες
είναι η γή που κατοικείς! Σφυρίζουνε σειρήνες!
Στρατιώτα! Στην εκπαίδευση παίρνεις τις εμπειρίες
να πολεμήσεις τον εχθρό,κι όλες τις πονηρίες
που γέμισε όλη τη γή, στο πέρασμα του χρόνου
και έστησε στα θέατρα, σκηνές του παραλόγου

Κ.Λ..ΙΝΟΚΡΙΝΙ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2017