Ο σταυρός

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Η αδερφή σου, η Φανή,
έχει, δυο χρόνια,να φανεί,
- λέει η γιαγιά στον ΄Αρη.
Ήτανε σαν εσέ μωρό,
και φόραγε ένα σταυρό,
όταν την είχαν πάρει.

Τον είχε φέρει ο παππούς,
-κοιμάσαι τώρα ή μ' ακούς;-
νομίζω, απ' την Πόλη.
Ίδιος μ' αυτόν όπου φορείς.
Να ψάχνεις, μέχρι να την βρεις,
εις την ζωή σου όλη.
.
...................
Μεγάλωσε ο Κωσταντής,
και στον αγώνα της ζωής,
ερίχθηκε με κέφι.
Μπαρκάρισε σε φορτηγό,
και, η μητέρα, η Γωγώ,
απ' τη στεριά του γνέφει.

Χρόνια επέρασαν εφτά,
- έστελνε δώρα και λεφτά-,
μα μια βραδιά, στ' Αλγέρι,
μια-πόσο ψεύτικα γελούν,
όταν το σώμα τους πωλούν-,
τον τράβηξ' απ΄το χέρι.

Σε λίγες μέρες, ώρα δυο,
ειδοποιήσαν τη Γωγώ,
-η μάνα, πια, να ξέρει-,
" ο Κωσταντής- κοίτα να δεις-,
εβγήκε βόλτ' αποβραδίς,
και χάθηκε, στ' Αλγέρι."

Περάσαν μέρες δέκα 'ννιά,
και η καημένη η γιαγιά,
επήρε ένα γράμμα.
Υπήρχαν μέσα δυο σταυροί,
ίδιοι μ' αυτούς που του 'χε πει,
και, έσβησε, με κλάμα.

Σαν κήδεψε και τη γιαγιά,
έμεινε μόνη η μαμά,
και ζει, μεγάλο δράμα.
Προσεύχεται στην Παναγιά,
-δίνουν και παίρνουν τα κεριά-,
και,... περιμένει γράμμα.

Η Χάρη της, πονετική,
υπήρξε Μάνα και Αυτή,
και την καταλαβαίνει.
Έχει πολλά για να της πει,
μα στη περίπτωση αυτή,
δε λέγονται. Σωπαίνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2017