Στα υψώματα..έγραφε, Πατρίς

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα σας ευχαριστώ όλες κι όλους, περνώ φεγγάρι πατριωτικής έμπνευσης, ερωτικό πάω να γράψω πολιτικό μου βγαίνει......που θα πάει θα έρθει ...κι ο έρωτας ...στην αετοφωλιά...έχουμε και παιδί στο σπίτι...ολόκληρο κούκλο...αμ πως!!!!.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πηγαίναμε προς τα ψηλά
στου Ζέφυρου το σπίτι
κι ήταν τα όνειρα πολλά
με τη ψυχή μας χτίστη

Στοχεύαμε του φεγγαριού
τη λάμψη στα ουράνια
ήταν τα χρόνια του καημού
στα χέρια μας δικριάνια

Προσμέναμε γλυκό καρπό
στου θέρισσου τ` αλώνια
είχαμε στη ζωή σκοπό
της μιας ελιάς τα κλώνια

Ζούδια και φίδια στο στρατί
που αλλάζανε το δέρμα
μα εμείς προσμέναμε γιορτή
σε ρόδινο ένα γέρμα

Διψάσαμε στα τρίστρατα
κι ήταν ξερό το χώμα
είπε η ψυχή μας, χτύπατα
όσα πονούν το σώμα

Γυρεύαμε, ήλιο τρανό
όλης της γης αστέρια
γαλάζιο, μπλε τον ουρανό
μες στα δικά μας χέρια

Ήταν, ο κάματος βαρύς
με δανεικά παπούτσια
ήταν ο δρόμος της τιμής
που μας μιλούσε...ίσια

Κόψαμε, δυο κλαδιά μυρτιάς
μια αγκαλιά θυμ΄΄αρι
στη πέτρα της ξερολιθιάς
που` χαν, ήρωες καμάρι

Σκάψαμε τη μάνα γης
με χέρια, του ξωμάχου
βρήκαμε νάμα της πηγής
στα ριζά, ενός βράχου

Σκύψαμε..κι ήπιαμε νερό
σ` ένα ασημένιο τάσι
είχαμε φίλο, πορφυρό
μες στου καρπού λιοστάσι

Εμείς, τα τέκνα της οργής
και πίσω μας χιλιάδες
στα υψώματα, έγραφε....Πατρίς
προσμένει..τους χτιστάδες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2017