Εωθινό

Δημιουργός: Αλντεμπαράν

Σήμερα το πρωΐ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατώντας ανάμεσα
σε πέτρες σκληρές και αμίλητες
πού έχουν πιότερη σοφία και από σένα,
δέντρα ζωηφόρα πράσινα, σκούρα, σκοτεινά,
γνοφώδη, αδερφικά, παρακλητικά,
υπερούσια στην σκέψη
στερεωμένα σαν ρεαλισμός στην γή τους
κατοχυρωτές μιας κλειστής θύρας, φύλακες
αυτού πού δεν έχεις δεί και γνωρίζεις καλά.

Τί να σας δώσω από τα μαργαριτάρια μου,
τα έχουν καταπατήσει οι χοίροι.
Τί να προσφέρω για την αμίλητη βεβαιότητα σας,
τα σωθικά μου από καιρό τα εσύλησαν φλυαρίες.

Βγάζω τοπάζια, χρυσά, σμαράγδια, λιθάρια πού λάμπουν
κλεμμένα από μυστικούς,
πορφύρες,μετάξια, αιθέρια από νύμφες ενδύματα
δανεικά από τρελούς ποιητές,
βγάζω στέμματα φιλοσόφων, των προφητών τις λύρες
αρχαία όργανα κλεμμένα από του Πυθαγόρα το κέφι,
βγάζω το τριβώνιο του Δαμασκηνού,του θαλασσινού
το σκληροπετσωμένο καβούκι, την αιμορροούσα ψηφίδα
πού εμάζεψε του αοιδού η παράλια απληστία,
βγάζω το άσπρο από το ξωκκλήσι, το αίμα από τον λαιμό
του πουλιού, των εραστών το έσχατο διάβημα,βγάζω
της χελιδόνας τον νόστο, βγάζω του νυχτοκόρακα την νήψη,
του ψαριού στον αφρό το λαχτάρισμα.
Πειρατικές αξιώσεις και λάφυρα
παλιάς υποκλοπής.
Έννομες αρχαιοκαπηλίες
και τα προσφέρω.
Τα δικά σας από τα δικά σας, σας δίνω.


Τα αφήνω μέσα στις πευκοβελόνες
να συναντήσουν ξανά τα χθόνια τους κτερίσματα,
αναπνοές μητρικές τους.

Ελάτε, πουλάκια του ουρανού, μοναστικό τζιτζίκι μου
να με καθαρίσετε σπυρί σπυρί απ'την σάρκα.

Άυλος και γυμνός να κατέρχομαι τα διαστήματα,
προς μια πόλη
χοάνη του αδίκου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2017